Menu

leczenie uzależnień

Zakupoholizm – jak się przed nim ustrzec?

Zakupoholizm – jak się przed nim ustrzec?

, , , , , ,

Zakupoholizm obecnie występuje u coraz większej ilości osób. Każdego dnia jesteśmy zasypywani wiadomościami na temat kolejnych promocji i wyprzedaży. Słyszymy o nowych kolekcjach ubrań, o towarach, które mają odmienić nasze życie czy też sprawić, że uchronimy naszą rodzinę przed groźnymi chorobami. Do tego zyskujemy coraz to nowe możliwości płatności – zapłać za 30 dni, pierwsza rata za 6 miesięcy itd. Wszystko to ma duży wpływ na to, że coraz więcej kobiet i mężczyzn boryka się z zakupoholizmem. Czym charakteryzuje się to uzależnienie i czy w ogóle możemy w jakiś sposób się przed nim ustrzec?

Czym jest zakupoholizm?

Inną nazwą dla zakupoholizmu jest shopoholizm lub też kupnoholizm. Każda z tych nazw odnosi się do tego samego problemu, czyli do uzależnienia od nadmiernego, nieprzemyślanego i kompulsywnego robienia zakupów.

Wśród przyczyn, które skłaniają chorych do nabywania kolejnych produktów, są chęć poprawy swojego samopoczucia, obniżenia poziomu stresu, problemy w pracy lub w życiu rodzinnym, radość lub smutek. Kupowanie ma sprawić, że wszystkie emocje, z którymi mamy problem, zostają osłabione.

Czy wiesz, że zakupoholizm jest tak samo niebezpiecznym uzależnieniem jak alkoholizm, narkomania czy lekomania? Badania wskazują, że nawet 16% populacji na świecie może borykać się z zakupoholizmem, gdzie większość osób nawet nie zdaje sobie z tego sprawy, więc bagatelizuje leczenie.

Wszystko to prowadzi do wielu negatywnych konsekwencji, takich jak:

  • problemy finansowe – ciągłe kupowanie na kredyt, z odroczoną płatnością sprawia, że problemy finansowe zaczynają stawać się coraz większe, a spirala długów coraz bardziej się nakręca,
  • pogorszenie relacji z rodziną i ze znajomymi – brak czasu dla nich, kłamstwa, kradzież, pożyczanie i nieoddawanie pieniędzy itd.,
  • zaburzenia psychiczne, w tym depresja, stany lękowe,
  • myśli samobójcze,
  • rozpad małżeństw,
  • sięganie po używki w celu zagłuszenia wyrzutów sumienia, poczucie wstydu oraz stresu związanego z uzależnieniem od robienia zakupów.

Jak ustrzec się przed zakupoholizmem?

Skutki zakupoholizmu mogą realnie wpłynąć na nasze życie i to w bardzo negatywny sposób. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest poszerzanie świadomości i edukacja. Sprawdź, jak ustrzec się przed uzależnieniem od robienia zakupów.

Kupuj to, czego naprawdę potrzebujesz

Pierwszą kwestią, która odgrywa ważną rolę, jest kupowanie jedynie tych produktów, których potrzebujesz. Zanim dodasz jakiś produkt do koszyka w sklepie internetowym lub stacjonarnym, zastanów się, do czego chcesz go wykorzystać. Samo słowo promocja i wyprzedaż nie może być jedynym powodem, dla którego decydujesz się na zakup. Odwiedzając sklep, postaraj się wyłączyć emocje, a zamiast tego uruchom chłodną kalkulację, która pomoże Ci zaoszczędzić i kupować pod wpływem chwili i impulsu.

Rób listę zakupów, gdy idziesz do sklepu

Nie ważne, czy robisz zakupy w sklepie internetowym, czy w stacjonarnym, najważniejsze jest to, abyś odwiedzał lub odwiedzała to miejsce z listą produktów, które chcesz kupić. Przygotuj ją z wyprzedzeniem i koniecznie się jej trzymaj.

To szczególnie trudne w przypadku sklepów spożywczych, które są projektowane w taki sposób, aby najważniejsze artykuły spożywcze znajdowały się w głębi sklepu, np. pieczywo, lada z mięsem. Jeśli udasz się do sklepu bez listy, to po drodze miniesz wiele innych regałów z produktami i szansa na to, że kupisz coś, czego tak naprawdę nie potrzebujesz, znacząco się zwiększy.

Postaw na edukację

Ważną częścią tego, aby ustrzec się przed zakupoholizmem i nie popaść w pułapkę promocji, jest edukacja. Rosnąca świadomość tego, że kupowanie wszystkiego, na co mamy ochotę i tylko po to, aby poprawić sobie nastrój, sprawia, że możemy ustrzec się przed uzależnieniem od robienia zakupów. Poczytaj kilka publikacji naukowych na ten temat, obejrzyj dokument lub przejrzyj opinie specjalistów psychoterapii, aby zrozumieć, jakie są objawy i skutki zakupoholizmu.

Kupuj gotówką

Robienie zakupów przy pomocy karty debetowej lub kredytowej może być problemowe. Dlaczego? W taki sposób możesz znacznie łatwiej stracić kontrolę nad tym, ile wydajesz. Dlatego też świetnym sposobem jest zaplanowanie, ile możesz wydać podczas zakupów i wypłacenie z bankomatu dokładnie takiej kwoty. Następnie zostaw kartę w domu i udaj się na zakupy. To przy okazji świetny sposób na kontrolowanie swoich wydatków i na oszczędność finansową.

Zastanów się, co tak naprawdę daje Ci szczęście

Kupienie nowego swetra sprawia, że czujesz się szczęśliwa? Patrzenie na nowe sprzęty elektroniczne w sklepie wywołuje u Ciebie szybsze bicie serca? To niepokojące symptomy, które mówią o tym, że zakupoholizm może stać się w przyszłości Twoim problemem. Zamiast ignorować ten problem, postaraj się poczuć podobny entuzjazm, radość i ekscytację podczas wykonywania innych czynności. Później zastanów się nad bardzo ważną kwestią, a mianowicie nad tym, co tak naprawdę sprawia, że czujesz się szczęśliwy lub szczęśliwa? Zastąp zakupy inną czynnością, np. oglądaniem ulubionego serialu, randką z ukochanym czy graniem w tenisa z przyjaciółmi. Przekonaj się, że tak wiele innych czynności może sprawić, że poczujesz się szczęśliwa lub szczęśliwy.

Choroba alkoholowa – 6 mitów o alkoholu

Choroba alkoholowa – 6 mitów o alkoholu

, , , , ,

Choroba alkoholowa dotyka ponad 700 tysięcy Polaków, choć nie wykluczone, że ta liczba jest jeszcze wyższa. Mimo to nadużywanie alkoholu to problem, który jest bardzo często bagatelizowany. Wynika to z braku wiedzy, świadomości, ale też z powodu rozprzestrzeniania wielu mitów na temat zarówno alkoholu, jak i choroby alkoholowej. Prowadzi to z jednej strony do propagowania alkoholizmu, ale też sprawia, że wiele osób nie zauważa swojego problemu z alkoholem. Poznaj 6 najczęściej powtarzanych mitów na temat choroby alkoholowej i samego alkoholu.

Choroba alkoholowa – jakie istnieją na jej temat  mity?

Mit 1. – Wszyscy piją

Pierwszym mitem o alkoholu jest to, że wszyscy piję. Ten argument pada z ust osób w każdym wieku i jest powtarzany niemal z pokolenia na pokolenie. Już nastolatkowie słysząc o tym, że wszyscy piją, nie chcą odstawać od rówieśników i także sięgają po trunki.

Jednak rzeczywistość niekoniecznie musi tak wyglądać. Otóż według statystyk w skali globalnej ok. 40% osób powyżej 15. roku życia nigdy nie piło alkoholu. Do tego z roku na rok rośnie też liczba osób, które decydują się na abstynencję lub picie okazjonalne. Bez problemu możesz już zakupić piwo bez alkoholu, zrobić drinka bez dodatku procentów i to wszystko bez rezygnowania z ulubionych smaków.

W dodatku warto zwrócić uwagę na to, że każdy organizm jest inny, ma inną wytrzymałość, jest w innym stanie zdrowotnym, dlatego na jednych nawet niewielka ilość alkoholu raz na tydzień czy dwa nie wpływa tak negatywnie, jak na innych.

Mit 2. – Piwo to nie alkohol

Kolejny mit o chorobie alkoholowej to uznawanie, że jedynym prawdziwym alkoholem jest wódka. Z kolei piwo, wino czy nalewki, nie są zaliczane do tego grona. Oczywiście to nieprawda. Słabsze alkohole również mogą uzależniać, a także stanowią zagrożenia dla osób, które je piją. Wszystkie trunki, które zawierają alkohol etylowy, wpływają na ludzki organizm. Różnica tkwi jedynie w ich stężeniu.

Mit 3. – Niektóre alkohole są dobre na krew i serce

Następnym mitem, z którym warto się rozprawić, jest ten o prozdrowotnych właściwościach alkoholu. Wiele osób powiela nieprawdziwą informację o tym, że picie alkoholu pozytywnie oddziałuje na serce i układ krążenia.

Według badań osoba z chorobami serca, która wypije lampkę czerwonego wina lub koniak, wcale nie poprawia swoich wyników czy ukrwienia mięśnia sercowego. W rzeczywistości jedynie poprawia się jej samopoczucie i ewentualnie czuje się bardziej zrelaksowana.

W przypadku chorób serca i u osób, które mają problemy ze zbyt niskim lub zbyt wysokim ciśnieniem, ważne jest całkowite zrezygnowanie z picia alkoholu. Dlaczego? Spożywanie alkoholu prowadzi do skoków ciśnienia tętniczego krwi, a do tego wszystkiego również do uszkodzenia ścianek naczyń krwionośnych. W konsekwencji może spowodować to pogłębienie się problemów z sercem oraz doprowadzić to do zwyrodnienia mięśni serca.

Mit 4. – Alkohol działa rozgrzewająco

Przyznaj się, ile razy słyszałeś lub słyszałaś o tym, że wypicie alkoholu sprawi, że się rozgrzejesz? To powszechny mit, jednak w większości sytuacji często prowadzi do przeziębienia.

Zaraz po wypiciu alkoholu owszem najpierw można odczuć bardzo krótki efekt wzrostu temperatury. W tym momencie robi nam się cieplej. Jest to wynikiem tego, że do rozszerzonych naczyń skórnych  przepływa krew ze środka naszego organizmu. Przez to też dochodzi do przyspieszenia wymiany ciepła z otoczenia, co w rezultacie, zamiast ogrzać organizm, sprawia, że tracimy ciepło. Prowadzi to do tego, że krew się ochładza, a następnie w takim stanie trafia z powrotem do naszych narządów wewnętrznych. To z kolei może spowodować zaburzenie ich funkcjonowania.

Jeśli do tego wszystkiego zaraz po wypiciu alkoholu zrobi Ci się ciepło i zdecydujesz się otworzyć okno lub wyjść na zewnątrz w poszukiwaniu ochłody, to narazisz się na przeziębienie. Często u osób, które w trakcie imprez czy uroczystości rodzinnych piją większe ilości alkoholu, a później wychodzą na zewnątrz, aby w spokoju porozmawiać, krótko potem rozwija się zapalenie oskrzeli czy zapalenie gardła.

Mit 5. – Kawa pomaga szybko wytrzeźwieć

Jak szybko wytrzeźwieć w trakcie imprezy z alkoholem? Zdecydowana większość osób powtórzy jeden z najczęściej występujących mitów, czyli to, że takim magicznym środkiem jest kawa.

Czy to prawda? Oczywiście, że nie! Tak naprawdę po wypiciu kawy możesz zaobserwować w swoim organizmie pobudzenie spowodowane spożyciem kofeiny. Dlatego zyskasz trochę więcej energii, ale nic poza tym. Spożycie kawy w żaden sposób nie wpływa na zmniejszenie stężenia alkoholu we krwi, a tym samym też na przyspieszenie procesu trzeźwienia.

Mit 6. – Alkoholikami są osoby z patologicznego środowiska

I teraz wisienka na torcie. Wiele osób, które nadużywają alkohol, nie są w stanie przyznać się do swojego problemu. Do tego najbliższe otoczenia zaprzecza, że faktycznie taki problem występuje. Wiąże się to przede wszystkim z przekonaniem, że choroba alkoholowa, czyli alkoholizm jest chorobą bezdomnych oraz osób wychowanych w patologicznych rodzinach. Jednak w rzeczywistości każdy może się uzależnić niezależnie od płci, wieku czy statusu społecznego.

Uzależnienie od suplementów diety – objawy

Uzależnienie od suplementów diety – objawy

, , , , ,

Uzależnienie od suplementów diety występuje obecnie coraz częściej. Suplementy diety to ogólnie dostępne medykamenty, które znajdziesz nie tylko w aptece, ale również w supermarkecie, na stacji paliw czy po prostu w sklepach internetowych. Możesz je kupić bez recepty, więc właściwie nie ma żadnych problemów z zakupem kolejnego opakowania tych środków. Tak łatwa dostępność sprawiła, że jeszcze więcej osób je zażywa – bardzo często w nadmiernej ilości. Może to prowadzić do wielu skutków ubocznych i powikłań zdrowotnych. Dlatego przekonaj się, jakie są objawy uzależnienia od suplementów diety.

Czy suplementy diety uzależniają?

Przyjmowanie przez dłuższy czas większej ilości suplementów diety może powodować uzależnienie. W takim przypadku nie będziesz odczuwać pozytywnych skutków zażywania witamin. Wręcz przeciwnie, duże ilości niektórych substancji mogą prowadzić do powikłań i problemów zdrowotnych.

Uzależnienie od suplementów diety jest zaliczane do lekomanii, ale nie wywołuje to uzależnienia fizycznego. Natomiast powoduje silne przywiązanie psychiczne, dlatego próby odstawienia suplementów diety przyczyniają się do gorszego samopoczucia i uczucia dyskomfortu.

Jakie są najczęstsze objawy uzależnienia od suplementów?

Uzależnienie od suplementów diety jest niebezpieczne, ponieważ z czasem możesz przyzwyczaić się do przyjmowanej dawki, co w efekcie doprowadzi do jej zwiększenia. Choć tego typu wyroby medyczne zawierają mniejsze ilości substancji czynnych w porównaniu do leków, to jednak także mogą prowadzić do stopniowego wyniszczania organizmu. Dlatego tak ważne jest to, żebyś wiedział, jakie są objawy uzależnienia od suplementów diety.

Pojawienie się problemów zdrowotnych

Przyjmujesz suplementy diety bez kontroli lekarskiej? Nie ma wskazań medycznych do tego, żebyś zaczął brać dane witaminy? Zatem możesz doprowadzić do przedawkowania niektórych witamin, a w konsekwencji zaczniesz dostrzegać u siebie wiele niekorzystnych skutków fizycznych. Zwróć uwagę na to, jak dokładnie może objawiać się nadmiar niektórych mikroelementów bądź witamin i jak może to wpłynąć na Twoje zdrowie.

  • Witamina A – przyczynia się to do osłabienia kości i mięśni oraz widocznych zmian skórnych.
  • Witamina D – nadmierna ilość skutkuje uszkodzeniem nerek, bólami głowy, a także wymiotami.
  • Witamina K – w niektórych sytuacjach nadmiar tego składnika prowadzi do zakrzepów krwi.
  • Witamina B – powoduje problemy z układem pokarmowym, bóle głowy, spadek apetytu oraz zaburzenia nastroju.

Suplementy diety stają się sposobem na rozwiązywanie problemów

Reklamy w telewizji, Internecie lub radiu sprawiają wrażenie, jakby przyjęcie suplementu diety miało rozwiązać wszystkie Twoje problemy – dotyczące zdrowia fizycznego i psychicznego. Prowadzi to do tego, że w końcu możesz faktycznie zacząć wierzyć w ten przekaz. W konsekwencji przestajesz ufać lekarzom i środkom na receptę, bo uważasz, że tylko witaminy są w stanie poradzić sobie z Twoimi dolegliwościami. Taki tok myślenia jest nie tylko niebezpieczny dla Twojego zdrowia, ale przede wszystkim świadczy o rosnącym uzależnieniu od suplementów diety.

Suplementy są utożsamiane z nagrodą

Niekiedy Twój sposób działania może doprowadzić do tego, że kolejna dawka suplementów będzie traktowana jak nagrodę, a nie tylko sposób na poprawę zdrowia. W takich sytuacjach wzięcie suplementy stają się motywatorem i bierzesz je, gdy dobrze wykonasz jakieś zadanie lub swoje obowiązki domowe. Osoby uzależnione od medykamentów czują wtedy ogromną determinację, ponieważ zależy im na zażyciu kolejnych tabletek. Jeśli dostrzegasz u siebie podobny sposób działania, to oznaka, że potrzebujesz specjalistycznej pomocy.

Odczuwanie radości podczas zażywania suplementów

Uczucia, jakie ogarniają Cię po zażyciu suplementów diety, także mogą być wyraźnym sygnałem uzależnienia. Szczególnie jeśli czujesz wtedy radość i ekscytacje, a przede wszystkim nie znajdujesz innych sposobów na wywołanie takich emocji. Taka sytuacja wyraźnie wskazuje na silne przywiązanie emocjonalne i psychiczne do medykamentów, a przede wszystkim sprawia, że z tak dużą chęcią przyjmujesz kolejną dawkę suplementów.

Brak chęci do przerwania przyjmowania tabletek

Pozytywne emocje w połączeniu z lepszym samopoczuciem sprawiają, że nie masz ochoty na przerwę bądź zaprzestania brania suplementów diety. Objawy tego uzależnienia możesz dostrzec szczególnie wtedy, gdy nawet weekendowy wyjazd, wypad na zakupy lub dłuższy spacer nie mogą obyć się bez przyjęcia kolejnej tabletki. Po prostu nie wyobrażasz sobie sytuacji, w której nie miałbyś suplementów. Uzależnienie sprawia, że chcesz mieć nieustanną pewność, że zawsze będziesz mógł zażyć upragnione medykamenty.

Zaniedbywanie i okłamywanie najbliższych osób

Niepokojącym sygnałem jest moment, gdy zaczynasz okłamywać bliskich i boisz się przyznać do tego, ile tabletek przyjmujesz w ciągu dnia. Objawem uzależnienia jest także agresywna reakcja na pytania lub sugestie, że przyjmujesz zbyt wiele suplementów diety. Irytację mogą też wywoływać negatywne opinie na temat działania tych środków.

Hazard – czy hazardziście da się pomóc?

Hazard – czy hazardziście da się pomóc?

, , , , , , ,

Hazard – regularne i nadmierne uczestnictwo w grach hazardowych to choroba, która oddziałuje zarówno na uzależnioną osobę, jak i najbliższe otoczenie. Ten nałóg może dotknąć właściwie każdego, więc nie warto wierzyć w stereotypy i utożsamiać ten nałóg jedynie z dobrze sytuowanymi osobami. W końcu ten problem dotyka nawet nastolatków. W walce z uzależnieniem od hazardu potrzebna jest specjalistyczna pomoc. Dowiedz się, jak radzić sobie w takiej sytuacji.

Jakie są najskuteczniejsze sposoby pomocy hazardziście?

Pamiętaj, że na każdym etapie uzależnienia od hazardu możesz rozpocząć terapię, która pozwoli odzyskać kontrolę nad własnym życiem. Uzależnione osoby rzadko kiedy są w stanie samodzielnie podjąć odpowiedni kroki. W tym celu potrzebują wsparcia oraz zachęty ze strony najbliższych osób. Problemem mogą też być dość naturalne mechanizmy obronne w postaci zaprzeczania i wyparcia. W konsekwencji chora osoba nie chce zrozumieć tego, że faktycznie ma problem z hazardem.

Zatem, czy hazardziście da się pomóc? Skuteczność leczenia jest uzależniona od tego, czy chora osoba dobrowolnie podda się terapii. Zmuszenie do odwyku nie przyniesie trwałych rezultatów. Gdy już hazardzista zrozumie, że potrzebuje profesjonalnej pomocy, to najlepszym rozwiązaniem będzie stacjonarny ośrodek leczenia uzależnienia. Tam otrzyma kompleksowe wsparcie psychologów, lekarzy, psychoterapeutów i innych specjalistów. Kluczowe znaczenie ma indywidualne podejście do każdego pacjenta oraz przepracowanie problemów i mechanizmów, które przyczyniły się do powstania choroby. Fachowcy pokazują również, w jaki sposób uzależniona osoba może radzić sobie z trudnościami, jakie czekają na nią w życiu codziennym.

Nawet po zakończeniu leczenia chora osoba nadal pozostaje hazardzistą, dlatego po długim okresie abstynencji może nastąpić nawrót choroby. Zatem niezbędne jest unikanie miejsc, w których hazardzista mógłby skorzystać z loterii, gier, automatów oraz zakładów sportowych. Specjaliści nawet zalecają, żeby osoba po leczenia unikała oglądania teleturniejów telewizyjnych. Niekiedy niezbędna jest też kontrola podczas korzystania z Internetu.

Jak rozpoznać hazardzistę?

Niekiedy problem z wyjściem z nałogu ma przede wszystkim związek z późnym rozpoznaniem choroby. Czasem trudno jest dostrzec pierwsze symptomy, ponieważ hazard nie powoduje widocznych zmian w wyglądzie jak np. alkoholizm. Do tego trudno jest określić różnicę między rozrywką a uzależnieniem. Zazwyczaj potrzebna jest dokładna obserwacja zachowań osoby, którą podejrzewasz o patologiczny hazard. Mogą wtedy pojawić się następujące objawy:

  • zaniedbywanie rodziny, znajomych i pracy,
  • poczucie wewnętrznego przymusu grania,
  • utrata kontroli nad potrzebą grania,
  • granie o coraz wyższe stawki,
  • silny dyskomfort psychiczny, poddenerwowanie i irytacja spowodowana zaprzestaniem grania,
  • fantazjowanie o wielkich wygranych.

Jak rozmawiać i postępować z hazardzistą?

Bardzo często pierwszą reakcją rodziny oraz najbliższych osób jest to, żeby ukryć problem z hazardem – u męża, żony, dzieci czy rodzica. Jednak pamiętaj o tym, że ciągłe usprawiedliwianie oraz tłumaczenie pewnych zachowań nie jest dobre – dla Ciebie i uzależnionej osoby. Może dojść do tego, że hazardzista zaczyna rozumieć, że nie ponosi żadnych konsekwencji związanych ze swoim nałogiem. Dlatego jako pierwszy musisz dostrzec problem, z jakim boryka się druga osoba.

Podczas leczenia uzależnienia od hazardu kluczowe znaczenie ma wsparcie w walce z nałogiem oraz szczera rozmowa. Jeśli to nie pomaga, to pozwól hazardziście odczuć konsekwencje swoich zachowań. Niech weźmie za nie odpowiedzialność, ponieważ to może być jedyny sposób na to, żeby faktycznie zrozumiał, jak negatywny wpływ mają podjęte działanie.

Musisz jednak zachować równowagę w swoich działaniach. Szantaż, groźby i obrażanie nie przyniosą oczekiwanych skutków. Zamiast tego okaż wsparcie, zrozumienie oraz miłość. Pokaż też, jak wiele pięknych chwil druga osoba traci przez zatracanie się w grach i loteriach. Gdy zastanawiasz się, czy hazardziście da się pomóc, pamiętaj także o tym, żeby rozmawiać o swoich uczuciach, obawach i nadziejach.

Co czuje osoba uzależniona od hazardu?

Pomoc hazardziście jest tak trudna, ponieważ podobnie jak inne uzależnienia behawioralne, ma destrukcyjny wpływ na życie codzienne i zachowania nałogowca. Niekiedy wynika to z osamotnienia oraz próby poradzenia sobie z problemami, a innym razem gry mają być sposobem na odreagowanie stresu. Dlatego brak dostępu do loterii czy zakładów może doprowadzić do napadów agresji, złości, a nawet do przemocy. W końcu nałóg skutkuje całkowitą zmianą systemu wartości. Dochodzi również do tego, że pragnienie wzięcia udziału w kolejnych grach jest tak silne, że uzależniona osoba jest w stanie kłamać i oszukiwać, żeby tylko zyskać pieniądze na hazard.

W zaawansowanym stadium uzależnienia od hazardu nie wierz w zapewnienia o miłości i troskę o dobro rodziny. Zazwyczaj są to jedynie mechanizmy obronne oraz manipulacja. Poza tym hazardzista stara się w ten sposób usprawiedliwić swoje zachowanie, a przede wszystkim uniknąć konsekwencji swoich działań. W takiej sytuacji tylko mocny wstrząs może sprawić, że będziesz w stanie faktycznie pomóc drugiej osobie.

Przyczyny sięgania po narkotyki

Przyczyny sięgania po narkotyki

, , , , , ,

Powody, dla których dorośli bądź młodzież sięgają po narkotyki, mogą być naprawdę różne. Niekiedy wynika to z choroby lub zaburzenia psychicznego, a innym razem ma to związek z próbą dopasowania się do otoczenia. Dlatego zwróć uwagę na przygotowaną przez nas listę, bo to właśnie czynniki z nimi związane zwiększają ryzyko uzależnienia. Poniżej przedstawiamy przyczyny sięgania po narkotyki.

8 najczęstszych przyczyn brania narkotyków

Nuda

Wydaje się, że nuda to tak prozaiczny powód, że wręcz nie może być prawdziwy. Jednak fakty są takie, że to właśnie brak zainteresowań oraz hobby stanowi jedną z najczęstszych przyczyn sięgnięcia po narkotyki. Przede wszystkim dotyczy to młodych ludzi, którzy poszukują wrażeń i chcą zacząć się czymś ekscytować. W takim przypadku euforia, jaką na samym początku zapewniają narkotyki, skutecznie zachęca do zabrania kolejnej dawki tej substancji.

Jak w takim przypadku uchronić dziecko przed uzależnieniem? Warto zapewnić mu alternatywne zajęcie. Pozwól mu znaleźć hobby, które naprawdę sprawi radość i skutecznie zniechęci do brania narkotyków.

Depresja

Drugą najczęstszą przyczyną sięgania po narkotyki jest depresja. W takim przypadku substancje psychoaktywne mają pomóc w radzeniu sobie ze swoimi emocjami, wahaniami nastrojów, złym samopoczuciem oraz myślami samobójczymi. Szacuje się, że ok. 20% nastolatków w Polsce ma objawy depresyjny, a każda z tych osób jest potencjalnie zagrożona braniem narkotyków lub dopalaczy.

Trudno jest dokładnie określić, jak wiele osób choruje na depresję, ponieważ wiele z nich w ogóle nie korzysta z pomocy specjalistów. Zamiast tego wybiera cierpienie w samotności oraz samoleczenie. Wtedy bardzo często dochodzi do uzależnienia, bo narkotyki bądź alkohol są traktowane jak sposób na poradzenie sobie z problemami, bólem oraz samotnością. Zauważ, że w krótkiej perspektywie czasowej substancje psychoaktywne mogą ograniczyć liczbę negatywnych myśli. Jednak z czasem one powrócą, a będą im towarzyszyły również objawy zespołu abstynencyjnego, co ostatecznie może doprowadzić do pogłębienia się problemu.

Samotność

Brak towarzystwa, bliskich osób bądź problemy z nawiązywaniem relacji społecznych to kolejne powody, dla których ludzie sięgają po narkotyki. Szczególnie młodzież czuje potrzebę dopasowania się do otoczenia i dołączenia do grupy, gdzie będą akceptowani. Dlatego zwiększa się ryzyko, że zaczną zadawać się z osobami, które są uzależnione od narkotyków. To dość klasyczna sytuacja, działająca na podobnych zasadach co subkultury.

Próba poradzenia sobie ze stresem

Niepokój, stres, problemy w pracy, życiu rodzinnym lub społecznym – każda z tych sytuacji powoduje negatywne uczuci, z którymi trudno sobie poradzić.

Wszechogarniający wyścig szczurów bardzo często powoduje zbyt duże obciążenie psychicznym, a w radzeniu sobie z tą sytuacją mają pomóc narkotyki. Choć na początku substancje psychoaktywne mogą zapewnić więcej energii, co umożliwia sprostanie wymaganiom rodziców, pracodawcy czy klientów. Jednak z czasem dochodzi do tego, że musisz przyjmować jeszcze większe dawki narkotyków lub sięgać po twarde narkotyki. Taki stan może doprowadzić do uzależnienia.

Podatność genetyczna

Czy wiesz, że dużo częściej po narkotyki sięgają osoby, których rodzice robili to samo? W takim przypadku pojawia się również większa podatność na uzależnienia – nawet przy niewielkich dawkach narkotyków lub sporadycznym sięganiu po te substancje. Wtedy jeszcze ważniejsze jest uświadomienie sobie ryzyka, jakie się z tym wiąże. Kluczowe znaczenie ma także to, żeby maksymalnie ograniczyć powody, które mogłyby zachęcić do brania narkotyków lub innych substancji psychoaktywnych.

Żałoba po stracie bliskiej osoby

Śmierć bliskiej osoby prowadzi do traumy, z którą wiele osób nie potrafi sobie poradzić – bez względu na etap życia. W takiej sytuacji smutek bardzo łatwo może przerodzić się w depresję, nerwicę lub załamanie nerwowe. To znowu może doprowadzić do silnej próby znalezienia sposobu na poradzenie sobie z bólem, co w konsekwencji może zachęcić do sięgnięcia po narkotyki.

Chęć utraty wagi

Wszechogarniający kult ciała i obowiązujące kanony piękna prowadzą do tego, że wiele osób nie potrafi się zaakceptować, a do tego szuka sposobów na schudnięcie. Gdy ćwiczenia i diety nie przynoszą oczekiwanych rezultatów wiele osób, a szczególnie młodych kobiet i nastolatek, sięga po narkotyki. Zazwyczaj prowadzi to do uzależnienia od papierosów oraz środków psychoaktywnych np. kokainy.

Bardziej podatne na uzależnienie od narkotyków są osoby, których narzędziem pracy jest ciało np. modelki bądź modele, stewardessy i stewardzi itp.

Presja rówieśnicza

Zazwyczaj to właśnie otoczenie sprawia, że nastolatkowie po raz pierwszy sięgają po narkotyki. Poczucie osamotnienia i braku akceptacji mogą sprawić, że nawet dzieci, które dotąd nie sprawiały problemów wychowawczych, zaczną brać narkotyki. Szczególnie często dotyczy to osób z niskim poczuciem własnej wartości. Zazwyczaj źródłem takich sytuacji jest sposób wychowania dziecka oraz negatywne wzorce – są dostrzegalne, gdy rodzic sam ulega presji otoczenia.

Fobia – przyczyny i leczenie

Fobia – przyczyny i leczenie

, , , , , , , ,

Osoby borykające się z fobią, odczuwają bardzo silny strach, któremu towarzyszy spora bezsilność. Nie zawsze lęk ma całkowicie irracjonalne podłoże, jednak zazwyczaj problem tkwi w tym, że nawet mimo logicznych przesłanek dana osoba nie potrafi zmierzyć się z własną fobią. Interesującą kwestią jednak jest to, skąd biorą się u ludzi fobie, jakie są ich przyczyny i jak należy z nimi walczyć.

Czym jest fobia?

Fobia jest zaburzeniem lękowym, które wiąże się z bardzo silnym odczuwaniem strachu. Poziom strachu jest zazwyczaj znacznie większy niż rzeczywiste ryzyko i zagrożenie. Fobia wpływa na życie pacjenta i może przyczynić się do powstania depresji. Taka osoba czuje się bezsilnie w starciu z własnym rozumem. Strach, który odczuwa, jest tak silny, że może wpływać na codzienne funkcjonowanie oraz wywoływać liczne objawy somatyczne.

Objawy fobii

Jak odróżnić strach od fobii? Nie zawsze jest to takie proste, dlatego tak naprawdę diagnozą powinien zająć się doświadczony psychiatra lub psychoterapeuta.

Podczas oceny stopnia problemu lekarz przeprowadza wywiad, który ma na celu ustalenie, z jakimi objawami psychicznymi i fizycznymi mierzy się pacjent na co dzień.

W przypadku fobii dochodzi do pojawienia się takich objawów psychicznych, jak:

  • narastające napięcie i uczucie niepokoju,
  • nerwowość,
  • problemy z koncentracją,
  • uczucie ciągłej gotowości do wystąpienia stanu zagrożenia,
  • problemy ze snem,
  • analizowanie dogłębnie sytuacji i otoczenia, aby wychwycić nawet irracjonalne znaki zagrożenia związane z fobią,
  • odczuwanie paniki w chwili zetknięcia się z obiektem lub też sytuacją fobiczną.

Oprócz tego niejednokrotnie dochodzi także do wystąpienia licznych objawów fizycznych, w tym do:

  • kołatania serca,
  • skurczy brzucha,
  • duszności,
  • wrażenia gorąca,
  • nudności oraz wymioty,
  • nierównomiernego oddechu,
  • bólu głowy i zawroty głowy,
  • szumów w uszach,
  • dreszczy,
  • uczucia zmęczenia,
  • senności.

Przyczyny powstawania fobii

Trudno jednoznacznie określić, skąd w ogóle bierze się fobia u danej osoby. Specjaliści wskazują na kilka najczęstszych przyczyn powstawania fobii.

Dziedziczenie

Może to być podłoże genetyczne. Nadal niewiele mówi się o tym, że podobnie, jak wiele zaburzeń lękowych, tak też fobia, może być odziedziczona po rodzicach czy nawet dziadkach. Szczególnie gdy u rodziców występowały fobie, to istnieje spore prawdopodobieństwo, że dziecko również może być narażone na wystąpienie tego zaburzenia.

Nieprawidłowa praca mózgu

Wiele wskazuje również na to, że przyczyną powstawania fobii może być nieprawidłowe działanie mózgu. Wynika to najprawdopodobniej z powodu złej pracy neuroprzekaźników lub też zbyt dużej aktywności ciała migdałowatego, które ma wpływ na ludzkie zachowania i sposób zapamiętywania emocji, jakie odczuwaliśmy w przeszłości.

Negatywne doświadczenia w przeszłości

Kolejną przyczyną występowania fobii są negatywne bodźce, z którymi dana osoba borykała się w przeszłości. Dla przykładu, jeśli jakaś osoba była w dzieciństwie pogryziona przez psa, to negatywne doświadczenia mogą doprowadzić do kynofobii, czyli fobii przed psami. Czasami fobia wiąże się z własnymi doświadczeniami lub ze zdarzeniem, przez które przeszła osoba z najbliższego otoczenia.

Odpowiedź organizmu na inne problemy

Jeszcze jedną ciekawą teorią na temat powstawania fobii, jest ta, mówiąca o tym, że fobia może być też objawem lub sygnałem związanym z innym problemem. Dobrym przykładem będzie tutaj agorafobia, która może okazać się objawem, wskazującym na problemy z niską samooceną.

Jak leczyć fobię?

Najskuteczniejszą metodą leczenia fobii jest terapia poznawczo-behawioralna. Dodatkowym wsparciem może być też zastosowanie środków farmakologicznych – zazwyczaj wykorzystane w przypadku agorafobii oraz fobii społecznej.

W trakcie terapii poznawczo-behawioralnej specjalista zazwyczaj decyduje się na jedną z 3 metod:

  • metodę modelowania – polega na obserwacji innej osoby, biorącej udział w zdarzeniach lub wykonującej czynności, które budzą u pacjenta lęk i ogromny strach; pacjent ze względu na natężenie strachu nie jest w stanie samodzielnie wykonać czynność lub wziąć udział w jakimś zdarzeniu;
  • metodę zanurzania – bardzo skuteczną metodą jest też branie udziału w zdarzeniach i wykonywanie czynności, które są ściśle związane z fobią, ma to spowodować stopniowe obniżenie poziomu strachu i dostrzeżenie, że niebezpieczeństwo nie jest tak duże, jak początkowo pacjent myślał;
  • metodę systematycznej desenstyzacji – ta metoda polega na „wystawieniu” pacjenta na działanie bodźców, które związane są z fobią, jednak cały proces odbywa się stopniowo, a wcześniej pacjent utrzymuje wskazówki w postaci strategii działania oraz uczy się technik, które mają mu pomóc w radzeniu sobie z lękiem.

Obecnie dostępne są zarówno terapie indywidualne, jak i grupowe. W obu przypadkach celem jest to, aby pacjent nauczył się kontrolować swój lęk, zamiast przyjmować strategię unikania sytuacji stresogennych przez całe życie. Najważniejsze staje się na początku zrozumienie, co jest przyczyną fobii, a dopiero później krok po kroku nauka radzenia sobie ze strachem.

Narkoman w rodzinie, gdzie szukać pomocy?

Narkoman w rodzinie, gdzie szukać pomocy?

, , , , ,

Narkomania to chroniczna i potencjalnie śmiertelna choroba. Prowadzi do degradacji życia, wpływa na sposób funkcjonowania, a także na rozluźnienie relacji społecznych. Przede wszystkim dlatego, że narkotyki silnie uzależniają psychicznie i fizycznie. Jednak, co należy zrobić, jeśli ten problem pojawił się u członka rodziny? Podpowiadamy Ci, jakie są możliwe drogi walki z tym uzależnieniem. Narkoman w rodzinie, gdzie szukać pomocy?

Jakie są metody leczenia narkomanii w świetle prawa?

Największy problem stanowią osoby, które nie chcą dobrowolnie poddać się leczeniu uzależnienia. Szczególnie gdy są to najbliższe osoby. Wówczas kluczowe znaczenie ma to, ile lat ma narkoman, a także fakt, czy popadł w konflikt z prawem. W takiej sytuacji pomocna jest Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii, Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego, a także Kodeks Cywilny.

Nieletnie osoby

Tak naprawdę bez problemów możesz skierować niepełnoletnią osobę na przymusowe leczenie. Ważne jest tylko to, żeby potwierdził to sąd rodzinny. Dlatego najpierw bliska osoba musi złożyć wniosek do odpowiedniego organy – mogą to być krewni w linii prostej np. jedno z rodziców, dziadkowie bądź pradziadkowie, a także rodzeństwo bądź prawny opiekun.

W orzeczeniu o przymusowym leczeniu nie jest z góry określony czas, jaki uzależniona osoba ma spędzić w zamkniętym ośrodku odwykowym. W końcu zależy to od wielu czynników – rodzaju przyjmowanej substancji, ilości tych środków oraz współpracy ze strony narkomana.

Zauważ, że w momencie, gdy osoba uzależniona ukończy 18 rok życia, to sąd może przedłużyć ten pobyt. Jednak łącznie nie może to trwać dłużej niż 2 lata.

Dorosłe osoby

W przypadku dorosłej osoby nie masz aż tylu możliwości pomocy. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest zachęcenie do leczenia, aby narkoman samodzielnie zgłosił się do ośrodka leczenia uzależnień. Jeśli nadal nie wyraża na to zgody, a widzisz, jak bardzo dewastuje swoje zdrowie i życie, to możesz podjąć środki prawne. Właściwie jedynym wyjściem jest ubezwłasnowolnienie. Stosuje się je wówczas, gdy narkoman nie jest w stanie samodzielnie kierować swoim życiem właśnie ze względu na silne uzależnienie. To bardzo drastyczny krok, który bywa zbyt trudny dla wielu członków rodziny. Jednak czasem jest to najlepszy sposób na pomoc w walce z uzależnieniem, a bez tego narkoman może nie tylko dopuścić się przestępstw, ale również doprowadzić do swojej śmierci.

Jeśli jesteś zdecydowany na złożenie wniosku o ubezwłasnowolnienie, to musisz do niego dołączyć zaświadczenie z poradni leczenia uzależnień oraz świadectwo lekarskie od psychiatry, który jasno stwierdzi, jaki jest stan psychiczny danej osoby.

Jak pomóc narkomanowi, który nie chce się leczyć?

Oczywiście, zanim skorzystasz z prawnych sposobów, które pomogą bliskiej osobie wyjść z nałogu, to spróbuj też innych rozwiązań. Przede wszystkim zacznij od szczerej rozmowy, wsparcia oraz wysłuchania problemów drugiej osoby. Wyjaśnij również, jak dużą krzywdę wyrządza sobie i innym narkoman, a do tego pokaż, jak może wyglądać jego lub jej życie, gdy przestanie zażywać środki psychotropowe.

Pamiętaj, że najlepszym sposobem walki z uzależnieniem u dziecka, rodzeństwa czy rodzica jest pomoc oraz akceptacja jego choroby – nie jest to równoznaczne z lekceważeniem problemu. Zainteresowanie drugą osobą niekiedy przynosi oczekiwane rezultaty, a do tego możesz przekonać narkomana do rozpoczęcia profesjonalnego leczenia.

Gdzie szukać pomocy dla narkomana?

Możesz skorzystać z telefonu zaufania – 801 199 990, gdzie otrzymasz wszystkie odpowiedzi i porady dotyczące narkomanii. Pracownicy z pewnością okażą Ci wsparcie, wysłuchają Cię, a do tego wskażą najlepsze rozwiązania.

Skuteczną opcją walki z narkomanią jest też specjalistyczny ośrodek leczenia uzależnień. W końcu pracuje tam wykwalifikowany zespół, składający się z lekarzy, psychologów, psychiatrów czy terapeutów, którzy czuwają nad każdym etapem walki z nałogiem. Z pomocą tych specjalistów narkoman będzie mógł powrócić do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie.

Jako bliska osoba uzależnionej osoby powinieneś zdawać sobie sprawę z tego, że możesz zapisać narkomana do dowolnej placówki – dostępne są zarówno prywatne, jak i refundowane ośrodki. Szczególnym powodzeniem cieszą się ośrodki oddalone od miejsca zamieszkania, ponieważ pozwalają chorej osobie skupić się jedynie na wyzdrowieniu, umożliwiają zmianę środowiska i zapomnieniu o problemach.

Jak pomóc rodzinie narkomana?

Gdy w rodzinie pojawia się problem z narkotykami, to tak naprawdę dotyka on wszystkich najbliższych. Dlatego dobrym sposobem na poradzenie sobie z tą trudną sytuacją jest terapia rodzinna, a przede wszystkim wspieranie się, wspólne spędzanie czasu i słuchanie innych osób. Szczególnie jest to istotne, jeśli w Twojej rodzinie są dzieci, które nie radzą sobie z zaistniałą sytuacją bądź obawiasz się, że również mogą sięgnąć po narkotyki.

Interwencja psychologa lub psychiatry pozwoli zrozumieć istotę zaistniałego problemu, mechanizmy uzależnienia, a oprócz tego pokaże skuteczne sposoby rozwiązania trudności, z jakimi obecnie boryka się Twoja rodzina.

Miting AA – na czym polega?

Miting AA – na czym polega?

, , , ,

Miting to w rzeczywistości spotkania w niewielkich grupach, na które przychodzą osoby uzależnione od spożywania alkoholu. Popularność takich spotkań jest coraz większą. Podczas nich osoby na różnych poziomach walki z uzależnienia mogą podzielić się swoimi problemami związanymi z nałogiem, a nawet znaleźć motywację do dalszej walki. Świadomość, że istnieje inna osoba, która przechodzi lub przechodziła przez to samo, może odegrać decydującą rolę podczas wychodzenia z uzależnienia od alkoholu. Już teraz dowiedz się jeszcze więcej interesujących szczegółów na temat tego, czym jest miting AA, na czym polega i jakie zasady tam obowiązują.

Co to jest miting AA?

Miting AA to spotkania, które mogą mieć charakter:

  • otwarty – podczas spotkań o charakterze otwartym często biorą udział nie tylko osoby uzależnione od alkoholu, ale też członkowie ich rodzin lub też przyjaciele, partner czy partnerka, czasem w takich spotkaniach uczestniczą także studenci psychologii bądź resocjalizacji i inne osoby, które są zainteresowana tematem uzależnień,
  • zamknięty – w takich spotkaniach biorą udział jedynie osoby, które zadeklarowały, że są uzależnione od alkoholu i podjęły walkę, by wydostać się ze szponów nałogu.

Każdy miting AA prowadzi jedna osoba, która może zapraszać specjalistów o różnych specjalizacjach. Czasem biorą udział w spotkaniach m.in. pracownicy socjalni, psychologowie, policjanci, lekarze, księża czy też kuratorzy sądowi. Takie spotkania zazwyczaj określamy mianem mitingów informacyjnych. Ich celem jest zwiększenie świadomości na temat uzależnienia i konsekwencji, jakie mogą wystąpić o charakterze zdrowotnym, prawnym, społecznym itd.

Jeszcze jednym często spotykanym rodzajem mitingów AA są te określane mianem spikerskich. W trakcie ich trwania wyznaczona osoba opowiada swoją historię. Mówi o tym, jak rozpoczęło się u niej uzależnienie, jakie były przyczyny, przez jakie etapy przechodziła, dlaczego zdecydowała się na leczenie, a nawet, jakie są jej cele czy marzenia. Po opowiedzeniu swojej historii następuje etap, kiedy reszta osób może zadawać pytania. Alternatywnym sposobem przeprowadzania mitingów AA spikerskich jest zapraszanie osób, które wyszły z nałogu, aby to one opowiedziały pełną historię – od początku uzależnienia, aż  po moment wyjścia z nałogu. Taka historia i praktyczne wskazówki mają stać się motywacją do dalszego działania.

Najważniejsze zasady podczas mitingów AA

Szczegółowe zasady, jakimi należy kierować się podczas mitingów, różnią się w zależności od prowadzącego czy też rodzaju mitingu. Jednak istnieje kilka ogólnych zasad, których zawsze należy przestrzegać. Oto te kluczowe:

  • W spotkaniach AA mogą uczestniczyć wszystkie osoby, które postanowiły wyjść z nałogu.
  • W trakcie mitingów AA uczestnicy muszą być trzeźwi.
  • Aby wziąć udział w takim spotkaniu nie potrzeba żadnego skierowania od lekarza czy nakazu sądowego. Wystarczy dobrowolna decyzja o przyjściu.
  • Podczas spotkań nie ma żadnej listy obecności czy zapisu, dzięki czemu uczestnicy mogą pozostać anonimowi.
  • Każdy uczestnik może w dowolnym momencie opuścić spotkanie. Kluczowe jest to, by nie przeszkadzać wtedy pozostałym uczestnikom mitingu.
  • Bardzo często podczas mitingów AA uczestnicy siedzą w kółku na krzesłach lub też przy jednym stole. Niejednokrotnie w trakcie piją herbatę lub kawę.
  • To, co usłyszą uczestnicy w trakcie spotkań, powinni zachować w tajemnicy. W szczególności chodzi tutaj o historie innych uzależnionych.

Jak przebiegają mitingi AA?

Zazwyczaj mitingi AA są zaplanowane tematycznie przez prowadzącego. Proponuje on tematy, które chciałby poruszyć podczas spotkania. Najczęściej spotkanie rozpoczyna się od części teoretycznej, podczas której prowadzący zapoznaje grupę z materiałami źródłowymi, które są związane z omawianym zagadnieniem.

Później następuje etap, polegający na dyskusji. Każda chętna osoba może zadawać pytania czy przedstawiać zagadnienie ze swojej perspektywy, na podstawie swoich doświadczeń. Nie ma konieczności brania udziału w rozmowie, jeśli uczestnik nie ma na to ochoty.

Podczas takich spotkań osoby walczące z uzależnieniem, wspierają się wzajemnie, zwiększają swoją świadomość i utrzymują motywację do dalszego leczenia.

Dlaczego warto uczestniczyć w mitingach AA?

Najtrudniejsze jest podjęcie decyzji – najpierw o rozpoczęciu leczenia, a później o przyjściu na pierwszy miting AA. Bardzo ważne, aby był to dobrowolny wybór, a nie przymus, bo to jedyna droga do tego, by wyjść z uzależnienia.

Podczas spotkań uczestnicy uzyskują wsparcie, zrozumienie i cenne porady, które mogą odegrać kluczową rolę podczas wychodzenia z nałogu. Bardzo ważne jest również to, że nowe osoby uzyskują wsparcie od osób, które wyszły z uzależnienia. Możliwość porozmawiania na temat pokus, trudności i presji, jaką czują od najbliższego otoczenia pełni funkcję oczyszczającą.

Uczestnik mitingu AA dostrzega, że wiele osób przeżywa dokładnie to, co on, więc nie czuje się już tak samotnie. Między uczestnikami rodzi się często zaufanie, a czasem również relacje przyjacielskie, które trwają nawet już po zakończeniu mitingów.

Uzależnienie od sterydów – objawy, leczenie

Uzależnienie od sterydów – objawy, leczenie

, , ,

Już w 2020 roku Agencja Żywności Leków wskazywała na rosnący problem wśród młodych mężczyzn i kobiet w wieku licealnym, który jest związany z nadużywaniem substancji wspomagających szybki przyrost mięśni. Uzależnienie od sterydów to poważny problem, ponieważ może doprowadzić do licznych kłopotów zdrowotnych – zarówno psychicznych, jak i fizycznych.

Jak rozpoznać uzależnienie od sterydów?

Podobnie jak w przypadku innych substancji psychoaktywnych sterydy na samym początku wpływają pozytywnie na samopoczucie, co w tym przypadku jest związane z poprawą wyglądu fizycznego. Jednocześnie pozwalają na wykonywanie jeszcze intensywniejszych treningów i dodają mnóstwo energii. Jednak nie jest trudno dostrzec pierwsze symptomy uzależnienia, ponieważ wskazuje na to gwałtowny przyrost masy mięśniowej – nieproporcjonalnej do ciała. Charakterystyczne jest też łysienie i intensywny trądzik.

Jakie są objawy uzależnienia od sterydów?

Osoby uzależnione od sterydów bardzo często są podatne na gwałtowne zmiany nastroju – od radości po niepohamowaną wściekłość czy nawet agresję. Choć niektórzy uważają, że sterydy nie są szkodliwe, to jednak nadużywanie tych substancji może prowadzić do bardzo poważnych zmian.

Na samym początku objawy uzależnienia od sterydów bywają dość subtelne, ale z czasem się kumulują. Tym bardziej że może rozwinąć się tolerancja na te substancje. Prowadzi to do stopniowego zwiększania przyjmowanych dawek. W takiej sytuacji wyraźnym sygnałem uzależnienia są nieprzyjemne objawy odstawienia, które występują, gdy pacjent przestaje zażywać sterydy. Do takich symptomów można zaliczyć m.in. brak apetytu, spadek popędu seksualnego, zmiany nastroju, bezsenność, zmęczenie oraz depresja.

Pozostałe objawy uzależnienia od sterydów

  • wystąpienie depresji po odstawieniu sterydów,
  • stosowanie sterydów pomimo widocznych skutków ubocznych jak np. wypadanie włosów,
  • rozluźnienie się relacji rodzinnych,
  • zaniedbywanie obowiązków rodzinnych i zawodowych,
  • wydawanie dużych kwot pieniędzy na zakup sterydów, co w konsekwencji może prowadzić do problemów finansowych,
  • pogorszenie stanu zdrowia – fizycznego i psychicznego.

Jakie są skutki uboczne zażywania sterydów?

Wielu sportowców czy kulturystów uznaje, że sterydy są im niezbędne, gdyż powodują szybki przyrost masy mięśniowej i wzrost sprawności fizycznej. Niemniej sterydy mogą prowadzić do uzależnienia oraz wielu negatywnych konsekwencji zdrowotnych. Szczególnie warto zwrócić uwagę na problemy osób, które już w bardzo młodym wieku zaczęły przyjmować te substancje, ponieważ może wtedy dojść do całkowitego zatrzymania wzrostu.

Stosowanie sterydów w dawkach większych od tych terapeutycznych prowadzi do licznych skutków ubocznych. Oczywiście wśród nich jest trądzik i zmiany nastroju, ale warto też wspomnieć o innych negatywnych efektach. Oprócz tego sterydy powodują podwyższenie stężenia tzw. złego cholesterolu, co w konsekwencji może prowadzić do miażdżycy. Dochodzi także do zaburzeń prawidłowej pracy nerek, a w niektórych przypadkach nawet do niewydolności.

U mężczyzn długotrwałe przyjmowanie sterydów zwiększa ryzyko bezpłodności, ponieważ dochodzi do kurczenia się jąder i zmniejszenia produkcji plemników. W skrajnych przypadkach prowadzi to do nowotworu prostaty oraz do feminizacji, czyli powiększenia piersi u mężczyzn.

W przypadku kobiet sterydy również mają negatywny wpływ na funkcjonowanie organizmu. Przede wszystkim dotyczy to nadmiernego owłosienia lub łysienia, a także zmniejszenia gruczołu piersiowego i obniżenia tonu głosu. Pojawiają się też zmiany w cyklu miesiączkowym.

Zazwyczaj negatywne skutki przyjmowania sterydów mijają po odstawieniu tych szkodliwych substancji, ale jeśli to nie nastąpi, to może nawet dojść do zawału serca, udaru mózgu, a w konsekwencji do śmierci. Nadużywanie sterydów zwiększa też ryzyko zakażenia wirusem HIV – na skutek wstrzyknięcia sterydów bez zadbania o zachowanie zasad higieny.

Uzależnienie od sterydów – leczenie

Stosowanie sterydów prowadzi do silnego uzależnienia fizycznego i psychicznego. Dlatego nagłe odstawienie tych substancji zazwyczaj prowadzi do wystąpienia zespołu abstynencyjnego – bardzo często połączonego z depresją.

Leczenie uzależnienia od sterydów przede wszystkim wymaga przywrócenia równowagi hormonalnej przy jednoczesnym zahamowaniu nieprzyjemnych dolegliwości związanych z odstawieniem. Oprócz tego konieczne jest stosowanie farmakoterapii – szczególnie do leczenia objawów depresji. Dopiero gdy zostaną zminimalizowane lub całkowicie zlikwidowane objawy zespołu odstawienia można przystąpić do kolejnego etapu leczenia. Zazwyczaj obejmuje to wdrożenie psychoterapii indywidualnej bądź grupowej.

Często zalecanym sposobem walki z uzależnieniem od sterydów jest pobyt w specjalnym ośrodku. Pacjent może wtedy skorzystać z maksymalnego wsparcia ze strony terapeuty podczas okresu abstynencji. Jednocześnie terapia ma na celu wzmocnienie poczucia własnej wartości, a przy tym pomaga uwierzyć we własne możliwości. Tym bardziej że to właśnie kompleksy i niska samoocena zachęcają do sięgnięcia po sterydy.

Kokaina – jak wyjść z nałogu

Kokaina – jak wyjść z nałogu

, , , , ,

Kokaina należy do silnie uzależniających narkotyków, a skutki jej zażywania są naprawdę znaczące. W konsekwencji może doprowadzić do zrujnowania zdrowia fizycznego oraz psychicznego. Choć kokaina na początku poprawia nastrój i wywołuje uczucie euforii, to jednak bardzo szybko przejmuje kontrolę nad człowiekiem i rośnie potrzeba przyjmowania kolejnej dawki tego narkotyku. Dlatego najważniejsze jest to, żeby jak najszybciej przystąpić do leczenia tego uzależniania. Kokaina – jak wyjść z nałogu?

Jak kokaina wpływa na stan zdrowia?

Niemal natychmiast kokaina uzależnia, ponieważ bardzo szybko trafia do mózgu, gdzie na samym początku powoduje uczucie euforii. Jednak już po chwili zaczynają występować liczne skutki uboczne przyjmowania tej substancji. Przede wszystkim jednak pojawia się potrzeba przyjmowania jeszcze większych dawek, co może nie tylko doprowadzić do zerwania więzi rodzinnych czy problemów finansowych, ale również do pogorszenia zdrowia fizycznego i psychicznego.

Bardzo często skutkiem zażywania kokainy jest uszkodzenie i martwica przegrody nosa, psychozy oraz irracjonalne zachowania. Dostrzegalne są też omamy wzrokowe czy nawet wirusowe zapalenie wątroby typu C. Z czasem rośnie ryzyko depresji, co jest spowodowane nieustannym rozdrażnieniem, pogorszeniem nastroju i zaburzeniami snu. W takiej sytuacji nie można normalnie funkcjonować, konieczne jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia, które pozwoli wyrwać się z niszczycielskiego nałogu.

Jak leczyć uzależnienie od kokainy?

Leczenie uzależnienia od kokainy nie jest zarezerwowane jedynie dla osób, które dopiero niedawno sięgnęły po pierwszą dawką narkotyku. Bardzo często zdarzają się też osoby silnie uzależnione, przyjmujące kokainę od kilkunastu lat. Przy dużym samozaparciu i silnej woli, możliwe jest wyjście z tego nałogu. Choć po takim czasie w organizmie na pewno doszło już do licznych szkód i zaburzeń w prawidłowym jego funkcjonowaniu.

Warto podkreślić, że tylko niewielki odsetek osób uzależnionych od kokainy sięga jedynie po tę substancję. Zazwyczaj połączone jest to też z uzależnieniem od alkoholu, THC bądź od innych preparatów o działaniu psychoaktywnym. Wtedy konieczne jest dłuższe i nieco głębsze leczenie, które pozwoli wyleczyć pacjenta z uzależnienia od różnych substancji. Poznaj najczęściej wybierane metody leczenia.

Detoksykacja

Detoksykacja polega przede wszystkim na oczyszczeniu organizmu z danej substancji. Pojawiają się wtedy objawy odstawienia, więc ważną częścią leczenia jest też walka ze złym samopoczuciem, dysforiami, obniżonym nastrojem, stanami lękowymi, zmniejszoną aktywnością czy nadmierną sennością. Najlepsze efekty można uzyskać w zamkniętym ośrodku leczenia uzależnień, ponieważ zmniejsza to ryzyko sięgnięcia po kokainę.

Niekiedy nie jest wskazana detoksykacja, ponieważ kokaina w tym przypadku nie spowodowała zależności fizjologicznej. Jednak wielu specjalistów poleca tę metodę w stacjonarnych warunkach, jeśli występują zaburzenia psychotyczne bądź osoba uzależniona nie może liczyć na wsparcie bliskich osób.

Detoksykacja jest też zalecana, jeśli istnieje uzasadniona niemożność do samodzielnego odstawienia kokainy. Przede wszystkim dotyczy to sytuacji, gdy pacjent jest uzależniony od kilku substancji, co powoduje niejednokrotnie nasilenie się objawów odstawienia, a to może nawet zagrozić życiu uzależnionej osoby.

Terapia uzależnienia

Kolejną bardzo ważną metodą leczenia uzależnienia od kokainy jest terapia – w formie stacjonarnej bądź grupowej. Na samym początku zalecane są spotkania ze specjalistami w zamkniętym ośrodku terapeutycznym – często następuje to po detoksykacji.

Przede wszystkim opiera się to na zajęciach psychoedukacyjnych i terapii behawioralno-poznawczej. Spotkania w specjalistycznym ośrodku są prowadzone każdego dnia. Podczas pobytu można skorzystać nie tylko z pomocy terapeutów czy psychologów, ale również ze wsparcia innych uzależnionych osób. Właśnie w tym celu organizowane są spotkania grupowe, gdzie uczestnicy dzielą się swoim doświadczeniem, problemami, z jakimi się spotkali czy trudnościami na różnych etapach leczenia.

Warto podkreślić, że największym powodzeniem wyróżniają się terapie osób uzależnionych od kokainy, jeśli są przygotowywane w indywidualny sposób. Dzięki temu plan jest dostosowany do przyczyny przyjmowania kokainy, częstotliwości jej zażywania czy wieku danej osoby.

Farmakologiczne leczenie uzależnianie od kokainy

Tak naprawdę nie ma jednego leku, który pomógłby pomóc w uzależnieniu od kokainy. Dlatego farmakoterapia jest włączana dopiero po szczegółowej analizie danego przypadku, obserwacji oraz ustaleniu stanu zdrowia. Wtedy pacjent może zacząć otrzymywać leki przeciwdepresyjne i stabilizatory nastroju.

Niekiedy niezbędne jest połączenie detoksykacji lub terapii z farmaceutykami. Szczególnie jeśli u uzależnionej osoby zdiagnozowano choroby psychiczne typu ADHD, zaburzenia afektywne czy CHAD. Wówczas leki są niezbędne do uzyskania skutecznej i długofalowej poprawy stanu zdrowia.

Warto podkreślić, że podczas detoksykacji często podawane są witaminy, mikroelementy czy sól fizjologiczna, aby nie doszło do odwodnienia organizmu.

Load More