Menu

Leczenie zaburzeń

Jak radzić sobie ze stresem? Praktyczne metody terapeutyczne

Jak radzić sobie ze stresem? Praktyczne metody terapeutyczne

,

Stres, w różnych jego formach, stanowi nieodłączny element naszego codziennego życia. Choć pewne poziomy stresu są naturalne i nawet korzystne dla naszego funkcjonowania, to przewlekły i silny stres może prowadzić do licznych problemów zdrowotnych zarówno psychicznych, jak i fizycznych. Dlatego też istotne jest znalezienie skutecznych strategii radzenia sobie z nim.

Jak radzić sobie ze stresem Praktyczne metody terapeutyczne

Znaczenie stresu i jego wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne

Stres pełni funkcje zarówno adaptacyjne, jak i wyzwalające. W odpowiedzi na różnorodne wyzwania, nasz organizm uruchamia reakcję stresową, która mobilizuje nas do działania w obliczu zagrożeń lub trudnych sytuacji.

Zdrowie psychiczne jest szczególnie wrażliwe na skutki długotrwałego narażenia na stres. Stałe poczucie napięcia i ciągłe przeżywanie presji mogą prowadzić do zaburzeń emocjonalnych, takich jak depresja czy lęki, oraz obniżyć ogólny poziom satysfakcji z życia. Ponadto długotrwały stres może być również przyczyną problemów w relacjach społecznych oraz sprawiać trudności w radzeniu sobie ze stresem w przyszłości.

Wpływ stresu na zdrowie fizyczne jest równie istotny. Badania naukowe wykazują, że przewlekły stres może prowadzić do licznych problemów zdrowotnych, w tym chorób układu krążenia, zaburzeń snu, bólów głowy czy problemów żołądkowo-jelitowych. Ponadto nadmierny stres może osłabić nasz układ odpornościowy, sprawiając, że stajemy się bardziej podatni na infekcje i choroby.

Zrozumienie znaczenia stresu oraz jego wpływu na zdrowie psychiczne i fizyczne jest kluczowe dla skutecznego zarządzania stresem. Dlatego też warto zgłębić mechanizmy reakcji stresowej oraz poszukać skutecznych strategii radzenia sobie ze stresem, aby zapewnić sobie zdrowie i dobre samopoczucie.

 

Jak się dzieli stres?

Stres może przybierać różne formy i charakteryzować się różnymi stopniami intensywności oraz czasu trwania. Zrozumienie tych różnic pozwala nam lepiej zidentyfikować, jak stres wpływa na nasze życie i jak możemy skutecznie sobie z nim radzić.

 

Krótkotrwały stres

Jest to reakcja na nagłe i krótkotrwałe wydarzenia stresujące, które wymagają natychmiastowej reakcji. Przykłady krótkotrwałego stresu obejmują sytuacje awaryjne, kłopoty w pracy lub niespodziewane konflikty. Choć krótkotrwały stres może być nieprzyjemny, zazwyczaj po jego ustąpieniu organizm wraca do stanu równowagi.

Długotrwały stres

Ten rodzaj stresu występuje, gdy narażeni jesteśmy na napięcia lub presję trwające przez dłuższy czas, takie jak trudności w pracy, problemy w rodzinie, czy inne długotrwałe wyzwania. Długotrwały stres może prowadzić do ciągłego poczucia napięcia i zmartwień, co może negatywnie wpłynąć na zdrowie psychiczne i fizyczne.

Przewlekły stres (chroniczny stres)

Jest to najbardziej nasilony rodzaj stresu, który trwa długo i często jest związany z warunkami, które nie mają łatwego rozwiązania lub nie da się ich uniknąć. Przyczyny stresu chronicznego to m.in. opieka nad osobą chorą, ciągłe trudności finansowe lub trudne warunki życia. Taki rodzaj stresu może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i emocjonalnych.

 

Objawy stresu i jego skutki dla organizmu

Objawy stresu mogą być subtelne i łatwe do przeoczenia na co dzień, ale gdy stres staje się długotrwały i przewlekły, może zacząć wywierać poważny wpływ na nasze ciało i umysł.

Na poziomie emocjonalnym stres może objawiać się poprzez uczucie napięcia i drażliwość, uczucie niepokoju. Przykładowo, osoba narażona na duży stres w pracy może szybko się denerwować i reagować agresywnie na drobne zdarzenia. Do objawów stresu można zaliczyć także trudności z koncentracją i zapominanie o istotnych sprawach.

Skutki stresu dla organizmu mogą być równie dotkliwe. W wyniku narażenia na długotrwały lub silny stres, organizm może reagować w sposób fizyczny, wywołując różnorodne symptomy. Na przykład osoba cierpiąca na przewlekły stres może doświadczać zaburzenia snu, takiego jak bezsenność lub nadmierna senność w ciągu dnia. Wzrost ciśnienia krwi, choroby układu krążenia, problemy z układem pokarmowym, takie jak bóle brzucha, zgaga, wzdęcia, to kolejne typowe skutki stresu.

Ponadto przewlekły stres może prowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia poważnych chorób. Badania sugerują, że osoby doświadczające chronicznego stresu mogą być bardziej podatne na choroby serca, chorobę Alzheimera oraz inne problemy zdrowotne związane z osłabieniem układu odpornościowego.

Świadomość konsekwencji, jakie niesie za sobą stres, pozwala nam podjąć odpowiednie kroki w celu jego redukcji i poprawy ogólnego stanu psychicznego i fizycznego.

 

Praktyczne metody terapeutyczne w walce ze stresem

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)

CBT to terapia, która koncentruje się m.in. na zmianie myślenia i zachowań w celu redukcji stresu i poprawy samopoczucia. Poprzez identyfikację i zmianę negatywnych przekonań oraz niewłaściwych strategii radzenia sobie, taka forma terapii może pomóc w zarządzaniu stresem w dłuższej perspektywie.

Terapia poznawcza uważności (MBCT)

Jest to terapia, która integruje elementy medytacji uważności z technikami terapii poznawczej w celu redukcji stresu i zapobiegania nawrotom depresji. Poprzez praktykowanie uważności w codziennym życiu, można zwiększyć świadomość swoich myśli i emocji oraz nauczyć się bardziej elastycznego podejścia do trudnych sytuacji.

Medytacja

Jest to praktyka, która ma na celu uspokojenie umysłu poprzez skupienie się na oddechu, myślach lub odczuciach. Regularna praktyka medytacji może pomóc w redukcji poziomu stresu oraz poprawie koncentracji i równowagi emocjonalnej. Proste techniki medytacyjne, takie jak medytacja uważności (mindfulness) lub medytacja transcendentalna, mogą być łatwe do wdrożenia w codziennej praktyce życiowej.

Techniki oddechowe

Oprócz medytacji dobrym sposobem sprzyjającym redukcji stresu są techniki oddechowe. Przykładem jest oddychanie wydłużonym wydechem. Należy położyć dłonie na brzuchu i oddychać wolno i miarowo przez nos, zwracając uwagę na brzuch, który unosi się przy wdechu i opada przy wydechu. Wciągamy powietrze przez 3 sekundy i wydychamy przez 6 sekund. Kiedy oddychanie zostanie opanowane, może wydłużyć czas do 4 sekund na wdech i 8 na wydech. Innym przykładem techniki oddechowej może być metoda 4-7-8, polegająca na wciąganiu powietrza nosem przez 4 sekundy, wstrzymaniu oddechu na 7 sekund i wydychaniu przez 8 sekund.

Aktywność fizyczna

Regularna aktywność fizyczna (spacer, jogging, joga, taniec) może być skutecznym narzędziem w redukcji stresu. Ćwiczenia fizyczne pomagają zmniejszyć poziom hormonów stresu, takich jak kortyzol oraz poprawić nastrój poprzez uwalnianie endorfin, odpowiedzialnych za uczucie szczęścia i relaksu.

 

Sposoby na rozwijanie odporności psychicznej

Poznanie pewnych strategii może być pomocne w codziennym zarządzaniu stresem, a także może pomóc zbudować odporność psychiczną i zwiększyć zdolność radzenia sobie w trudnych sytuacjach życiowych.

Poznawanie i akceptacja emocji: Rozwijanie odporności psychicznej obejmuje zdolność do radzenia sobie z różnymi emocjami. Ważne jest, abyśmy pozwolili sobie na doświadczenie i akceptowanie emocji, zamiast je tłumić czy unikać. Świadomość własnych uczuć oraz umiejętność wyrażania ich w sposób konstruktywny może znacząco pomóc.

 

Pozytywne myślenie i perspektywa: Korzystny wpływ na nasze samopoczucie może przynieść praktykowanie pozytywnego myślenia i kształtowanie pozytywnej perspektywy na życie. Odporność psychiczna obejmuje umiejętność znajdowania pozytywnych aspektów nawet w trudnych sytuacjach oraz wykorzystanie ich do rozwoju osobistego i radzenia sobie ze stresem.

 

Dbanie o siebie: Dbanie o siebie fizycznie, emocjonalne i psychicznie jest kluczowe dla rozwoju odporności psychicznej. Regularna aktywność fizyczna, zdrowe odżywianie, odpowiednia ilość snu oraz praktyki relaksacyjne mogą wspomagać odporność psychiczną poprzez utrzymanie równowagi w ciele i umyśle.

 

Praca nad problemami i rozwój osobisty: Rozwijanie odporności psychicznej obejmuje również umiejętność radzenia sobie z problemami i ciągłe dążenie do osobistego rozwoju. Praca nad rozwiązywaniem trudności, nauka nowych umiejętności oraz otwartość na zmiany i wyzwania może przyczynić się do wzrostu odporności psychicznej i elastyczności w radzeniu sobie ze stresem.

 

Znaczenie i jakość snu: Sen odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu stresem i regeneracji organizmu. Brak odpowiedniej ilości snu lub jego niska jakość mogą prowadzić do zwiększenia poziomu stresy i obniżenia odporności psychicznej. Ważne jest więc dbanie o regularny i wystarczający sen, unikanie kofeiny i ekranów przed snem oraz stosowanie technik relaksacyjnych przed pójściem spać.

 

Podsumowanie

Zrozumienie przyczyn stresu oraz świadome wykorzystanie różnorodnych strategii radzenia sobie z nim może pomóc nam w osiągnięciu równowagi psychicznej i fizycznej, nawet w obliczu trudnych sytuacji życiowych. Dążenie do rozwoju zdrowych nawyków i technik radzenia sobie ze stresem jest kluczowe dla utrzymania harmonii w życiu oraz poprawy jakości codziennego funkcjonowania.

Dieta przy nerwicy — co jeść przy nerwicy i depresji

Dieta przy nerwicy — co jeść przy nerwicy i depresji

Dieta może odgrywać znaczącą rolę w łagodzeniu objawów nerwicy i depresji. Chociaż nie zastąpi ona profesjonalnej pomocy psychologicznej czy psychiatrycznej, zdrowe odżywianie może wspomagać proces leczenia oraz wspomóc leczenie farmakologiczne. Oto kilka wskazówek dotyczących diety, które mogą pomóc w przypadku nerwicy i depresji.

dieta przy nerwicy

Czym charakteryzuje się nerwica i depresja?

Nerwica i depresja to zaburzenia psychiczne, które charakteryzują się głębokim wpływem na emocje, myśli i zachowanie osoby dotkniętej. Nerwica często wiąże się z nadmiernym stresem i niepokojem, który wydaje się nieproporcjonalny do wyzwalaczy. Depresja natomiast jest stanem, w którym dominuje głębokie poczucie smutku, beznadziei i utraty zainteresowania działaniami, które wcześniej sprawiały przyjemność.

Nerwica żołądka, znana także jako funkcjonalne zaburzenie żołądka, jest stanem, w którym objawy związane z układem pokarmowym, takie jak ból brzucha, nudności, uczucie pełności czy wzdęcia, pojawiają się bez wyraźnej przyczyny organicznej. W przewodzie pokarmowym znajdują się ośrodki nerwowe, które reagują na sygnały emocjonalne przekazywane przez układ nerwowy. W przypadku nerwicy żołądka te ośrodki mogą być nadmiernie wrażliwe, co prowadzi do dysfunkcji żołądka i jelit.

Objawy nerwicy i depresji:

– Kołatanie serca

– Problemy ze snem (bezsenność lub nadmierna senność)

– Poczucie ciągłego zmęczenia i braku energii

– Trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji

– Poczucie winy, bezwartościowości lub bezradności

– Drażliwość lub nadpobudliwość

– Zaburzenia odżywiania (utrata apetytu lub nadmierne jedzenie)

– Utrata masy ciała

– Unikanie kontaktów społecznych i izolacja

– Myśli samobójcze lub próby samobójcze

– Poczucie stałego napięcia lub bóle mięśniowe

– Zaburzenia trawienia lub inne problemy żołądkowo-jelitowe

– Nagłe ataki paniki lub lęku

– Zmiany w zachowaniu seksualnym

– Nadużywanie alkoholu lub substancji psychoaktywnych jako forma samoleczenia

Warto pamiętać, że obecność kilku z tych objawów nie musi od razu wskazywać na nerwicę lub depresję, ale jeśli utrzymują się one przez dłuższy czas i negatywnie wpływają na życie codzienne, ważne jest, aby zwrócić się o pomoc do specjalisty.

Regularność posiłków a dieta na nerwicę

Regularne spożywanie posiłków wpływa korzystnie na pracę układu nerwowego i może złagodzić objawy nerwicy, w tym te charakterystyczne dla nerwicy lękowej i zaburzeń lękowych. Przez utrzymanie stałego poziomu cukru we krwi, zapewniacie równowagę metaboliczną, co jest ważne dla osób doświadczających stanów lękowych.

  • Śniadanie: Rozpocznij dzień od pełnowartościowego śniadania, które pobudzi przewód pokarmowy i dostarczy energii niezbędnej do działania układu nerwowego. Wybieraj produkty bogate w witaminy z grupy B, które wspomagają funkcjonowanie tego układu.
  • Przerwy między posiłkami: Stosuj krótkie odstępy między posiłkami, aby uniknąć uczucia głodu, które może nasilać jej objawy.
  • Kolacja: Ostatni posiłek powinien być lekkostrawny, najlepiej spożyty 2-3 godziny przed snem, aby nie obciążać układu nerwowego przed wypoczynkiem.

Włącz do diety produkty spożywcze bogate w magnez i kwasy omega-3, które są ważne dla pracy układu nerwowego. Unikaj natomiast produktów przetworzonych, które mogą negatywnie wpływać na przewód pokarmowy.

Dieta w przypadku nerwicy powinna być dostosowana indywidualnie — w razie wątpliwości skonsultuj się z dietetykiem lub lekarzem, aby uzyskać profesjonalną poradę medyczną. Pamiętaj, że dieta może stanowić element wsparcia leczenia farmakologicznego, ale nie zastępuje go.

Jedzenie wartościowych śniadania dobre w diecie przy nerwicy

W przypadku nerwicy warto zwrócić szczególną uwagę na pierwszy posiłek dnia. Pełnowartościowe śniadanie jest kluczowe, ponieważ stabilizuje poziom glukozy we krwi i dostarcza energii niezbędnej do funkcjonowania przez cały dzień.

Włączając do diety pełnoziarniste produkty zbożowe, takie jak muesli, otręby czy pełnoziarniste pieczywo na śniadanie, wspierasz pracę układu pokarmowego oraz zapewniasz dostęp do błonnika. Błonnik jest kluczowy dla ułatwienia procesu trawienia i może być pomocny w utrzymaniu prawidłowej masy ciała, co ma znaczenie w przypadku niektórych zaburzeń odżywiania.

yWJ7aPuORMhlNMT92H0FNEGBUNngSduK6952ApEBNwfWbYYP73W5YQ BNQ9Bjb2dkZ1eyGx1JwJmp

Kwasy tłuszczowe, szczególnie omega-3 znajdujących się w nasionach, orzechach lub tłustych rybach, przyczynia się do poprawy koncentracji oraz może mieć pozytywny wpływ na nastrój. Ponadto wartościowe śniadanie bogate w produkty spożywcze zawierające witaminy z grupy B, takie jak jajka czy mleko, wspiera funkcjonowanie układu nerwowego.

Suplementy diety mogą być dodatkowo rozważone jako uzupełnienie diety, jednak zawsze warto je stosować zgodnie z zaleceniami specjalistów.

Lekkostrawne kolacje

Twój wieczorny posiłek odgrywa ważną rolę, szczególnie jeśli masz do czynienia z zaburzeniami lękowymi. Lekkostrawna kolacja może pomóc w uniknięciu kołatania serca i niepokoju, które są często związane z nerwicą. Pamiętaj, że kolacja powinna być spożywana co najmniej dwie godziny przed snem.

Wybierając składniki, zwróć uwagę na:

  • Źródła białka: Chude mięso, owoce morza oraz rośliny strączkowe są dobrym wyborem.
  • Warzywa: Wprowadź do swojej diety różnorodność warzyw; są one bogate w mikroelementy i mają niską zawartość kalorii.

Unikaj produktów zawierających niezdrowe tłuszcze, szczególnie tłuszcze trans, które mogą negatywnie wpływać na Twoje samopoczucie. Suszone owoce mogą być dobrą alternatywą dla słodkich przekąsek, jednak ich nadmiar również nie jest zalecany. Odpowiednia ilość zdrowych tłuszczów jest ważna, ponieważ ich niedobór może prowadzić do utraty masy ciała i ogólnego zmęczenia, utrudniając codzienne funkcjonowanie.

Jeśli borykasz się z utratą apetytu, co jest częstym objawem przy zaburzeniach lękowych, upewnij się, że Twoje posiłki są atrakcyjne zarówno wizualnie, jak i smakowo, co może zachęcić do jedzenia.

Zakończenie

Dieta odgrywa istotną rolę w łagodzeniu objawów nerwicy i depresji, choć nie zastępuje profesjonalnej pomocy. Regularne spożywanie zbilansowanych posiłków, bogatych w witaminy, magnez, kwasy omega-3 oraz unikanie przetworzonej żywności, może wspierać proces leczenia. Ważne jest, aby śniadanie dostarczało energii na cały dzień, a kolacja była lekkostrawna i spożywana co najmniej 2 godziny przed snem. Dieta powinna być dostosowana indywidualnie, z możliwością konsultacji z dietetykiem lub lekarzem w celu uzyskania profesjonalnej porady. Pamiętaj, że zdrowe nawyki żywieniowe mogą stanowić cenny element wsparcia leczenia, ale nie mogą zastąpić terapii farmakologicznej czy psychoterapii.

Natręctwa – jak je leczyć i jaka jest ich przyczyna

Natręctwa – jak je leczyć i jaka jest ich przyczyna

Natręctwa, zwane także nerwicą natręctw, są zaburzeniem, które charakteryzuje się obecnością uporczywych i niepożądanych myśli, impulsów lub obrazów. Osoby doświadczające tych natrętnych myśli często czują się zmuszone do wykonywania określonych czynności lub rytuałów, które mają na celu złagodzenie niepokoju wywołanego przez natręctwa myślowe. Wpływ tych dolegliwości na codzienne funkcjonowanie może być znaczny, prowadząc do frustracji i osłabienia jakości życia.

Leczenie natręctw często wymaga kompleksowego podejścia, które może obejmować terapie behawioralne takie jak terapia poznawczo-behawioralna, leki przeciwdepresyjne z grupy SSRI, a w niektórych przypadkach także wsparcie grupowe. Rozpoznanie i leczenie wczesnych objawów może znacznie podnieść efektywność terapii i pomóc w uniknięciu długotrwałych konsekwencji zdrowotnych związanych z tym zaburzeniem.

natrectwa

Co to są natręctwa?

Natręctwa, inaczej określane jako zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD), objawiają się przez myśli obsesyjne i czynności wykonywane w sposób powtarzalny, co może wywołać uczucie niepokoju i istotnie wpływać na normalne funkcjonowanie na co dzień. Podstawą tych zaburzeń są niechciane obsesyjne myśli, wizje, które przenikają do świadomości, często postrzegane jako irracjonalne lub przesadne.

Obsesje często wywołują niepokój i dyskomfort psychiczny, a osoby dotknięte tym zaburzeniem próbują się od nich uwolnić za pomocą rytuałów lub czynności kompulsywnych. Przykładowo, osoba może być zmuszona do ciągłego mycia rąk, aby przeciwdziałać nieustającemu lękowi przed zanieczyszczeniem.

Natręctwa mogą również przybierać formę:

  • Obaw o bezpieczeństwo – np. nieustanne sprawdzanie, czy drzwi są zamknięte, czy piec gazowy wyłączony.
  • Potrzeby symetrii i porządku – pragnienie, aby wszystkie przedmioty były idealnie ułożone w symetrycznym porządku.

Jak rozpoznać natręctwa?

Diagnozowanie zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych jest procesem skomplikowanym, wymagającym współpracy z doświadczonymi specjalistami, takimi jak psychiatrzy i psycholodzy, którzy stosują zarówno terapie behawioralne, jak i farmakologiczne leczenie. Nerwica natręctw, będąca inną nazwą dla zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, wymaga indywidualnie dopasowanego podejścia terapeutycznego, które może znacząco poprawić jakość życia osób dotkniętych tym schorzeniem.

Wczesne rozpoznanie jest kluczowe w skutecznym leczeniu nerwicy natręctw. Świadomość objawów i rozumienie schematów natręctw pozwala na szybką interwencję.

Objawy nerwicy natręctw

Nerwica natręctw myślowych charakteryzuje się częstymi, uporczywymi myślami oraz przymusem wykonywania określonych czynności, mających na celu zmniejszenie odczuwanego stresu lub lęku. Zauważenie tych objawów może być skomplikowane, ponieważ pacjenci często próbują je ukrywać.

Obsesje (natrętne myśli)

  • Lęk przed zanieczyszczeniem — obawa przed brudem, zarazkami lub zanieczyszczeniem.
  • Potrzeba symetrii i porządku — pragnienie, aby wszystko było ułożone w określony, symetryczny sposób.
  • Agresywne lub przerażające myśli — niechciane myśli o krzywdzeniu siebie lub innych, obawy przed katastrofami.
  • Obawy dotyczące moralności i religii — nadmierne zmartwienia o grzech, moralność, obawy religijne.
  • Wątpliwości i potrzeba zapewnienia — ciągłe wątpliwości i poszukiwanie zapewnienia, że wszystko jest w porządku.

Kompulsje (przymusowe działania)

  • Mycie — nadmierne mycie rąk, czyszczenie przedmiotów, aby uniknąć zanieczyszczenia.
  • Sprawdzanie — wielokrotne sprawdzanie, na przykład czy drzwi są zamknięte, czy urządzenia są wyłączone.
  • Liczenie, powtarzanie, porządkowanie — potrzeba liczenia kroków, powtarzania określonych słów, układania przedmiotów w określony sposób.
  • Gromadzenie — trudność z pozbywaniem się niepotrzebnych przedmiotów, co może prowadzić do zatłoczenia przestrzeni życiowej.
  • Unikanie — unikanie sytuacji, które mogą wywołać obsesje lub zwiększyć niepokój.

Czy natręctwa to choroba psychiczna?

Natręctwa, znane również jako zaburzenie obsesyjno-kompulsywne są uznawane za chorobę psychiczną.

Mimo szczególnego przebiegu zaburzenia, objawy OCD często są mylone z normalnymi zmartwieniami lub przejawami pedantyzmu. Jednak kluczowym aspektem rozpoznania OCD jest nasilone występowanie objawów.

Skąd się biorą natręctwa

Natręctwa mają złożone podłoże, które łączy w sobie elementy zarówno psychiczne, jak i genetyczne.

Przyczyny

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne wynikają z różnych czynników psychologicznych i neurobiologicznych.

Do przyczyn psychologicznych zaliczają się doświadczenia życiowe i sposób radzenia sobie ze stresem.

Badania wykazały, że czynniki genetyczne odgrywają ważną rolę w rozwoju natręctw. Ryzyko wystąpienia zaburzenia jest wyższe u osób, które mają krewnych pierwszego stopnia cierpiących na OCD.

natrectwa 1

Jak je leczyć?

Osoby cierpiące na nerwicę natręctw myślowych mogą znaleźć ulgę dzięki specjalistycznemu leczeniu, które obejmuje terapie behawioralne i farmakologiczne, pomagając w zarządzaniu objawami i poprawie jakości życia. Podejścia te mogą być stosowane oddzielnie lub łącznie, w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta.

Terapia poznawczo-behawioralna (TPB):

  • Ekspozycja z reakcją zapobiegającą (ERP): Pacjent jest stopniowo eksponowany na myśli, obrazy lub impulsy wywołujące niepokój, ucząc się nie reagować na nie natręctwami.
  • Trening umiejętności radzenia sobie: Poprawa sposobów zarządzania stresem i redukcja lęku.

Farmakoterapia:

  • Leki przeciwdepresyjne (SSRI): Zwiększają poziom serotoniny w mózgu, co może pomóc w redukcji natręctw.
  • Inne leki mogą być również rozważane, jeśli SSRI okażą się nieefektywne.

Wsparcie psychologiczne:

  • Sesje z psychologiem: Niezbędne dla zrozumienia przyczyn natręctw i nauki strategii radzenia sobie z nimi.
  • Grupy wsparcia: Dzieląc się doświadczeniami, pacjenci mogą uczyć się od siebie nawzajem.

Eksperci podkreślają, że najczęściej skuteczność leczenia wzrasta przy połączeniu terapii poznawczo-behawioralnej z odpowiednio dobraną farmakoterapią. Indywidualne podejście oraz regularna współpraca z zespołem terapeutycznym są kluczowe dla powodzenia leczenia.

Jesienna depresja – jak sobie z nią radzić?

Jesienna depresja – jak sobie z nią radzić?

, , , , ,

Jesienna depresja zaczyna pukać do naszych drzwi wraz z końcem lata, kiedy pogoda zaczyna dynamicznie się zmieniać, a przez to czujemy większe zmęczenie, nostalgię i obniżenie nastroju. W tym okresie najczęściej pojawia się pogorszony nastrój, który wpływa negatywnie na stan emocjonalny, motywację do pracy czy na aktywność. Już teraz przekonaj się, czym dokładnie jest jesienna depresja i jak ją rozpoznać.

Co to jest jesienna depresja?

Najliczniejszą grupą osób, która boryka się z depresją jesienną, są kobiety po 30. roku życia. Każdego roku z objawami jesiennej depresji mierzy się ok. 10% populacji. Mimo to nadal jest ona bagatelizowana.

Czym zatem jest depresja sezonowa? Uznaje się, że to stan emocjonalny, ale też poznawczy i fizjologiczny. Charakteryzuje się obniżeniem samopoczucia, energii do wykonywania nawet podstawowych obowiązków domowych i zawodowych. Sprawia, że stajemy się częściej zmęczeni, zniechęceni i tęsknimy za słońcem oraz urlopem.

Jak sama nazwa wskazuje z depresją jesienną zazwyczaj mamy do czynienia na przełomie jesieni i zimy. Długie, ciemne popołudnia i wieczory sprawiają, że wiele osób szczególnie samotnych i o dużej wrażliwości, zaczyna dostrzegać u siebie symptomy depresji jesiennej.

Nie należy mylić tego stanu ze zwykłą chandrą.

Depresja jesienna – objawy

Depresja sezonowa wyróżnia się tym, że jednego dnia możesz odczuwać przykre objawy, a drugiego Twój poziom energii i stan emocjonalny mogą być już na standardowym, dobrym poziomie.

Każdy z nas jest inny, dlatego też inna jest częstotliwość występowania objawów depresji jesiennej. Co stanowi dla wielu osób dodatkową trudność w rozpoznaniu, że naprawdę boryka się z takim problemem.

Bądź czujny i zwróć uwagę na to, czy w okresie jesienno-zimowym wyjątkowo mierzysz się z takimi objawami, który charakteryzują depresję jesienną:

  • większa senność, mimo przespanej całej nocy,
  • obniżenie nastroju, trwające minimum 2 tygodnie (czasem z przerwami),
  • rozdrażnienie i wrogość względem otoczenia w domu oraz w pracy,
  • trudności z odczuwaniem radości,
  • brak energii i chęci do tego, aby zajmować się codziennym obowiązkami,
  • zmniejszona produktywność i motywacja do pracy oraz nauki,
  • zmniejszony popęd seksualny,
  • nieregularny cykl miesiączkowy,
  • często występujące stany lękowe,
  • myśli samobójcze lub częstsze myślenie o śmierci,
  • zwiększone łaknienie przez co większe przybieranie na wadze.

Jak walczyć z depresją jesienną?

Nie ignoruj tych objawów, gdyż wpływają one na Twoje codzienne funkcjonowanie. W przypadku takich objawów depresji jesiennej, jak myśli samobójcze, zmęczenie czy nieregularny cykl menstruacyjny, koniecznie udać się do specjalistów, np. do psychologa, wykonaj badania morfologiczne czy też odwiedź ginekologa. Dopiero specjaliści pozwolą Ci zdiagnozować Twój problem, a także wykluczyć inne dolegliwości zdrowotne.

Jak zatem poradzić sobie, gdy specjalista uzna, że borykasz się z depresją jesienną? Oto kilka najczęstszych sposobów, jak pomóc sobie podczas depresji jesiennej.

Psychoterapia

Niekiedy potrzebna będzie krótka psychoterapia, podczas której otrzymasz niezbędne wsparcie i wskazówki, jak poradzić sobie z nagromadzonymi negatywnymi myślami. Być może Twoja z pozoru jesienna depresja, to tak naprawdę pełnowymiarowa depresja, która będzie wymagała leczenia czy nawet zastosowania wspomagających środków farmakologicznych. Postawienie diagnozy i chęć do walki z własnymi emocjami stają się kluczowe.

Odpocznij

Nie bój się odpocząć i lepiej zadbać o siebie. Jesienią i zimą znajdź sobie pasję, która oderwie Cię od stresujących problemów. Być może w miarę możliwości postaraj się zorganizować wakacje właśnie w trakcie miesięcy jesienno-zimowych zamiast latem. Poleć do krajów, gdzie słońca nie brakuje nawet w tym okresie.

Postaw na zdrową dietę

To także doskonały czas, żeby zacząć odżywiać się świadomiej i zdrowiej. Dodaj do swojej diety więcej warzyw i owoców. Zwróć uwagę również na to, żeby w diecie znalazły się produkty, zawierające magnez oraz witaminy z grupy B. Doskonale sprawdzą się rozgrzewające potrawy, np. kremy z dyni.

Postaw na ruch

Nawet gdy Ci się nie chce, idź na spacer. Doskonale sprawdzi się też sport. Do wyboru masz naprawdę sporo różnych opcji – od biegania, po tenis czy pływanie. Jednak zdecydowanie w tym czasie najlepszym rozwiązaniem będzie zakupienie sprzętu do ćwiczeń, np. rowerka stacjonarnego, który będzie motywował Cię do ćwiczeń.

Dlaczego należy rozpoznać i zwalczać depresję jesienną?

Należy podkreślić, że depresja jesienna zazwyczaj znika wraz z rozpoczęciem wiosny i lata. Jednak mimo to zdarza się tak, że nawraca ponownie, gdy dni zaczynają stawać się coraz krótsze.

Nie warto bagatelizować objawów depresji jesiennej także dlatego, że może być ona sygnałem ostrzegawczym, że coś niedobrego zaczyna się dziać w związku z Twoją psychiką. Z pozoru zwykła depresja jesienna może rozwinąć się w pełnowymiarową depresję oraz w inne zaburzenia psychiczne. Dlatego warto być czujnym i jeszcze bardziej zatroszczyć się o siebie, szczególnie właśnie w okresie jesienno-zimowym.

Nadopiekuńczość, jak nadopiekuńczy rodzice wpływają na nasze życie

Nadopiekuńczość, jak nadopiekuńczy rodzice wpływają na nasze życie

, , , , ,

Niektórzy nadopiekuńczość utożsamiają z zaangażowaniem w wychowanie dzieci i okazywanie im miłości. Jednak to zjawisko przede wszystkim prowadzi do ograniczenia swobody dziecka. W konsekwencji nie są w stanie samodzielnie podjąć decyzji, mają problemy z nawiązywaniem relacji partnerskich, a niekiedy występują też u takich dzieci zaburzenia psychiczne. Dowiedz się, jakie jeszcze konsekwencje ma nadopiekuńczość.

Dlaczego rodzice są nadopiekuńczy?

Nadopiekuńczość rodziców ma konkretne przyczyny. Zazwyczaj wiąże się to z nadmiernym lękiem o dziecko lub próbą zrekompensowania dziecku trudnych doświadczeń. Dlatego ten problem częściej pojawia się rozwodników.

Czasem nadopiekuńczość ma związek ze strachem przed odrzuceniem i usamodzielnieniem się dziecka. Rodzic chce przez cały czas czuć się potrzebny, a wręcz niezbędny w życiu swojego potomka. Jednocześnie ta postawa nie zmienia się nawet po upływie lat i w momencie, gdy dziecko zaczyna już dorastać.

Wśród innych przyczyn można wymienić:

  • stan depresyjny,
  • samotne macierzyństwo lub tacierzyństwo,
  • zbyt wysokie oczekiwania wobec dziecka bądź siebie jako rodzica,
  • surowe traktowanie przez własnych rodziców,
  • brak poczucia bezpieczeństwa i miłości w czasach własnego dzieciństwa,
  • zaburzone relacje małżeńskie lub partnerskie – wtedy to na dziecko przelewane są wszystkie emocje i cała uwaga,
  • utrata dziecka w przeszłości,
  • wzorce wyniesione z domu,
  • silna potrzeba bycia potrzebnym drugiej osobie,
  • brak satysfakcji w życiu zawodowym.

Jak nadopiekuńczy rodzice wpływają na życie dzieci?

Brak możliwości popełniania własnych błędów

Dużym problemem nadopiekuńczych rodziców jest to, że starają się myśleć za dziecko. Po prostu uważają, że wszystko wiedzą najlepiej, ponieważ mają większe doświadczenie życiowe i lepiej potrafią ocenić, co jest dobre, a co złe. Dochodzi do tego, że w każdej chwili pouczają dziecko, aby nie popełniło tych samych błędów, które oni popełnili w czasach swojej młodości.

Konsekwencją takich zachowań jest to, że dziecko nie może popełnić własnych błędów, do których ma prawo, ponieważ to właśnie one najlepiej go uczą, co jest dla niego najlepsze. Odbieranie takiej możliwości zaczyna rodzić przekonanie, że dziecko nie poradzi sobie samodzielnie w dorosłym życiu. Wpływa to także na pogorszenie samooceny oraz brak wiary we własne możliwości.

Nierozwinięcie umiejętności życiowych

Dużym problemem jest to, że nadopiekuńczy rodzice tworzą człowieka, który mentalnie zatrzymuje się na etapie nastolatka, choć biologicznie jest już dorosły. Ciągłe wyręczanie, zabranianie samodzielnego myślenia i zwalnianie z obowiązków sprawia, że dorosły już człowiek ma problemy z dorastaniem emocjonalnym czy społecznym. Poza tym dzieci nadopiekuńczych rodziców nie chcą wchodzić w dorosłe życie, ponieważ:

  • brakuje im wiary we własne umiejętności,
  • boją się odpowiedzialności za swoje decyzje,
  • boją się tego, że nie poradzą sobie bez ciągłej kontroli rodziców,
  • wierzą w słowa, które były im wpajane od najmłodszych lat, że są za słabi, niezaradni i nic nie wiedzą o życiu.

Życie w ciągłym lęku

Jeśli nadopiekuńczy rodzice przez całe dzieciństwo i nastoletni okres mówili dzieciom o tym, jak wiele niebezpieczeństw jest dookoła nich, to w dorosłym życiu trudno będzie im poradzić sobie z tym strachem. W takich sytuacjach lęk może dotyczyć naprawdę wielu aspektów np. samodzielnego mieszkania, nawiązywania więzi międzyludzkich czy po prostu szukania pracy. W konsekwencji życie bez pomocy rodziców jest właściwie niemożliwe.

Brak umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach sprawia, że dzieci nadopiekuńczych rodziców nie chcą podejmować ryzyka i są całkowicie zależne od innych ludzi. Jednocześnie nawet codzienne czynności typu płacenie rachunków wydaje im się zbyt skomplikowane. Polegają wtedy całkowicie na kimś, kto zrobi to za nich – mogą to być rodzice lub partnerzy.

Nieustanny lęk przed podejmowaniem decyzji ma też wpływ na problemy z poczuciem własnej wartości. W końcu, jeśli dorosły już człowiek nie wierzy, że sobie poradzi z problemami oraz pokonaniem własnych lęków, to zaczyna myśleć, że jest bezużyteczny.

Niska tolerancja frustracji

Dzieci nadopiekuńczych rodziców żyją w bezpiecznej przestrzeni, co w konsekwencji prowadzi do tego, że nie są w stanie poradzić sobie z problemami. W końcu nigdy nie cierpieli z żadnego powodu. Taki stan może przyczynić się do niskiej tolerancji frustracji, agresji słownej bądź fizycznej. Dodatkowo w dorosłym życiu nie są w stanie zaakceptować porażek i trudności. Zamiast tego szybciej się denerwują i obwiniają o to otoczenie.

Jakie zaburzenia mogą się wykształcić pod wpływem nadopiekuńczości rodziców?

Nadopiekuńczy rodzice nie tylko wpływają na relacje dzieci z otoczeniem czy problemy z nawiązywaniem więzi. Takie życie pod kloszem może skutkować także wystąpieniem wielu zaburzeń psychicznych np.:

  • depresji,
  • nerwicy,
  • fobii społecznych, agorafobii, lęku uogólnionego i napadów lęku panicznego,
  • zaburzeń osobowości – wyodrębnienie się osobowości niedojrzałej i unikającej,
  • niska samoocena,
  • lęk przed podejmowaniem samodzielnych decyzji.
Zakupoholizm – jak się przed nim ustrzec?

Zakupoholizm – jak się przed nim ustrzec?

, , , , , ,

Zakupoholizm obecnie występuje u coraz większej ilości osób. Każdego dnia jesteśmy zasypywani wiadomościami na temat kolejnych promocji i wyprzedaży. Słyszymy o nowych kolekcjach ubrań, o towarach, które mają odmienić nasze życie czy też sprawić, że uchronimy naszą rodzinę przed groźnymi chorobami. Do tego zyskujemy coraz to nowe możliwości płatności – zapłać za 30 dni, pierwsza rata za 6 miesięcy itd. Wszystko to ma duży wpływ na to, że coraz więcej kobiet i mężczyzn boryka się z zakupoholizmem. Czym charakteryzuje się to uzależnienie i czy w ogóle możemy w jakiś sposób się przed nim ustrzec?

Czym jest zakupoholizm?

Inną nazwą dla zakupoholizmu jest shopoholizm lub też kupnoholizm. Każda z tych nazw odnosi się do tego samego problemu, czyli do uzależnienia od nadmiernego, nieprzemyślanego i kompulsywnego robienia zakupów.

Wśród przyczyn, które skłaniają chorych do nabywania kolejnych produktów, są chęć poprawy swojego samopoczucia, obniżenia poziomu stresu, problemy w pracy lub w życiu rodzinnym, radość lub smutek. Kupowanie ma sprawić, że wszystkie emocje, z którymi mamy problem, zostają osłabione.

Czy wiesz, że zakupoholizm jest tak samo niebezpiecznym uzależnieniem jak alkoholizm, narkomania czy lekomania? Badania wskazują, że nawet 16% populacji na świecie może borykać się z zakupoholizmem, gdzie większość osób nawet nie zdaje sobie z tego sprawy, więc bagatelizuje leczenie.

Wszystko to prowadzi do wielu negatywnych konsekwencji, takich jak:

  • problemy finansowe – ciągłe kupowanie na kredyt, z odroczoną płatnością sprawia, że problemy finansowe zaczynają stawać się coraz większe, a spirala długów coraz bardziej się nakręca,
  • pogorszenie relacji z rodziną i ze znajomymi – brak czasu dla nich, kłamstwa, kradzież, pożyczanie i nieoddawanie pieniędzy itd.,
  • zaburzenia psychiczne, w tym depresja, stany lękowe,
  • myśli samobójcze,
  • rozpad małżeństw,
  • sięganie po używki w celu zagłuszenia wyrzutów sumienia, poczucie wstydu oraz stresu związanego z uzależnieniem od robienia zakupów.

Jak ustrzec się przed zakupoholizmem?

Skutki zakupoholizmu mogą realnie wpłynąć na nasze życie i to w bardzo negatywny sposób. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest poszerzanie świadomości i edukacja. Sprawdź, jak ustrzec się przed uzależnieniem od robienia zakupów.

Kupuj to, czego naprawdę potrzebujesz

Pierwszą kwestią, która odgrywa ważną rolę, jest kupowanie jedynie tych produktów, których potrzebujesz. Zanim dodasz jakiś produkt do koszyka w sklepie internetowym lub stacjonarnym, zastanów się, do czego chcesz go wykorzystać. Samo słowo promocja i wyprzedaż nie może być jedynym powodem, dla którego decydujesz się na zakup. Odwiedzając sklep, postaraj się wyłączyć emocje, a zamiast tego uruchom chłodną kalkulację, która pomoże Ci zaoszczędzić i kupować pod wpływem chwili i impulsu.

Rób listę zakupów, gdy idziesz do sklepu

Nie ważne, czy robisz zakupy w sklepie internetowym, czy w stacjonarnym, najważniejsze jest to, abyś odwiedzał lub odwiedzała to miejsce z listą produktów, które chcesz kupić. Przygotuj ją z wyprzedzeniem i koniecznie się jej trzymaj.

To szczególnie trudne w przypadku sklepów spożywczych, które są projektowane w taki sposób, aby najważniejsze artykuły spożywcze znajdowały się w głębi sklepu, np. pieczywo, lada z mięsem. Jeśli udasz się do sklepu bez listy, to po drodze miniesz wiele innych regałów z produktami i szansa na to, że kupisz coś, czego tak naprawdę nie potrzebujesz, znacząco się zwiększy.

Postaw na edukację

Ważną częścią tego, aby ustrzec się przed zakupoholizmem i nie popaść w pułapkę promocji, jest edukacja. Rosnąca świadomość tego, że kupowanie wszystkiego, na co mamy ochotę i tylko po to, aby poprawić sobie nastrój, sprawia, że możemy ustrzec się przed uzależnieniem od robienia zakupów. Poczytaj kilka publikacji naukowych na ten temat, obejrzyj dokument lub przejrzyj opinie specjalistów psychoterapii, aby zrozumieć, jakie są objawy i skutki zakupoholizmu.

Kupuj gotówką

Robienie zakupów przy pomocy karty debetowej lub kredytowej może być problemowe. Dlaczego? W taki sposób możesz znacznie łatwiej stracić kontrolę nad tym, ile wydajesz. Dlatego też świetnym sposobem jest zaplanowanie, ile możesz wydać podczas zakupów i wypłacenie z bankomatu dokładnie takiej kwoty. Następnie zostaw kartę w domu i udaj się na zakupy. To przy okazji świetny sposób na kontrolowanie swoich wydatków i na oszczędność finansową.

Zastanów się, co tak naprawdę daje Ci szczęście

Kupienie nowego swetra sprawia, że czujesz się szczęśliwa? Patrzenie na nowe sprzęty elektroniczne w sklepie wywołuje u Ciebie szybsze bicie serca? To niepokojące symptomy, które mówią o tym, że zakupoholizm może stać się w przyszłości Twoim problemem. Zamiast ignorować ten problem, postaraj się poczuć podobny entuzjazm, radość i ekscytację podczas wykonywania innych czynności. Później zastanów się nad bardzo ważną kwestią, a mianowicie nad tym, co tak naprawdę sprawia, że czujesz się szczęśliwy lub szczęśliwa? Zastąp zakupy inną czynnością, np. oglądaniem ulubionego serialu, randką z ukochanym czy graniem w tenisa z przyjaciółmi. Przekonaj się, że tak wiele innych czynności może sprawić, że poczujesz się szczęśliwa lub szczęśliwy.

Uzależnienie od suplementów diety – objawy

Uzależnienie od suplementów diety – objawy

, , , , ,

Uzależnienie od suplementów diety występuje obecnie coraz częściej. Suplementy diety to ogólnie dostępne medykamenty, które znajdziesz nie tylko w aptece, ale również w supermarkecie, na stacji paliw czy po prostu w sklepach internetowych. Możesz je kupić bez recepty, więc właściwie nie ma żadnych problemów z zakupem kolejnego opakowania tych środków. Tak łatwa dostępność sprawiła, że jeszcze więcej osób je zażywa – bardzo często w nadmiernej ilości. Może to prowadzić do wielu skutków ubocznych i powikłań zdrowotnych. Dlatego przekonaj się, jakie są objawy uzależnienia od suplementów diety.

Czy suplementy diety uzależniają?

Przyjmowanie przez dłuższy czas większej ilości suplementów diety może powodować uzależnienie. W takim przypadku nie będziesz odczuwać pozytywnych skutków zażywania witamin. Wręcz przeciwnie, duże ilości niektórych substancji mogą prowadzić do powikłań i problemów zdrowotnych.

Uzależnienie od suplementów diety jest zaliczane do lekomanii, ale nie wywołuje to uzależnienia fizycznego. Natomiast powoduje silne przywiązanie psychiczne, dlatego próby odstawienia suplementów diety przyczyniają się do gorszego samopoczucia i uczucia dyskomfortu.

Jakie są najczęstsze objawy uzależnienia od suplementów?

Uzależnienie od suplementów diety jest niebezpieczne, ponieważ z czasem możesz przyzwyczaić się do przyjmowanej dawki, co w efekcie doprowadzi do jej zwiększenia. Choć tego typu wyroby medyczne zawierają mniejsze ilości substancji czynnych w porównaniu do leków, to jednak także mogą prowadzić do stopniowego wyniszczania organizmu. Dlatego tak ważne jest to, żebyś wiedział, jakie są objawy uzależnienia od suplementów diety.

Pojawienie się problemów zdrowotnych

Przyjmujesz suplementy diety bez kontroli lekarskiej? Nie ma wskazań medycznych do tego, żebyś zaczął brać dane witaminy? Zatem możesz doprowadzić do przedawkowania niektórych witamin, a w konsekwencji zaczniesz dostrzegać u siebie wiele niekorzystnych skutków fizycznych. Zwróć uwagę na to, jak dokładnie może objawiać się nadmiar niektórych mikroelementów bądź witamin i jak może to wpłynąć na Twoje zdrowie.

  • Witamina A – przyczynia się to do osłabienia kości i mięśni oraz widocznych zmian skórnych.
  • Witamina D – nadmierna ilość skutkuje uszkodzeniem nerek, bólami głowy, a także wymiotami.
  • Witamina K – w niektórych sytuacjach nadmiar tego składnika prowadzi do zakrzepów krwi.
  • Witamina B – powoduje problemy z układem pokarmowym, bóle głowy, spadek apetytu oraz zaburzenia nastroju.

Suplementy diety stają się sposobem na rozwiązywanie problemów

Reklamy w telewizji, Internecie lub radiu sprawiają wrażenie, jakby przyjęcie suplementu diety miało rozwiązać wszystkie Twoje problemy – dotyczące zdrowia fizycznego i psychicznego. Prowadzi to do tego, że w końcu możesz faktycznie zacząć wierzyć w ten przekaz. W konsekwencji przestajesz ufać lekarzom i środkom na receptę, bo uważasz, że tylko witaminy są w stanie poradzić sobie z Twoimi dolegliwościami. Taki tok myślenia jest nie tylko niebezpieczny dla Twojego zdrowia, ale przede wszystkim świadczy o rosnącym uzależnieniu od suplementów diety.

Suplementy są utożsamiane z nagrodą

Niekiedy Twój sposób działania może doprowadzić do tego, że kolejna dawka suplementów będzie traktowana jak nagrodę, a nie tylko sposób na poprawę zdrowia. W takich sytuacjach wzięcie suplementy stają się motywatorem i bierzesz je, gdy dobrze wykonasz jakieś zadanie lub swoje obowiązki domowe. Osoby uzależnione od medykamentów czują wtedy ogromną determinację, ponieważ zależy im na zażyciu kolejnych tabletek. Jeśli dostrzegasz u siebie podobny sposób działania, to oznaka, że potrzebujesz specjalistycznej pomocy.

Odczuwanie radości podczas zażywania suplementów

Uczucia, jakie ogarniają Cię po zażyciu suplementów diety, także mogą być wyraźnym sygnałem uzależnienia. Szczególnie jeśli czujesz wtedy radość i ekscytacje, a przede wszystkim nie znajdujesz innych sposobów na wywołanie takich emocji. Taka sytuacja wyraźnie wskazuje na silne przywiązanie emocjonalne i psychiczne do medykamentów, a przede wszystkim sprawia, że z tak dużą chęcią przyjmujesz kolejną dawkę suplementów.

Brak chęci do przerwania przyjmowania tabletek

Pozytywne emocje w połączeniu z lepszym samopoczuciem sprawiają, że nie masz ochoty na przerwę bądź zaprzestania brania suplementów diety. Objawy tego uzależnienia możesz dostrzec szczególnie wtedy, gdy nawet weekendowy wyjazd, wypad na zakupy lub dłuższy spacer nie mogą obyć się bez przyjęcia kolejnej tabletki. Po prostu nie wyobrażasz sobie sytuacji, w której nie miałbyś suplementów. Uzależnienie sprawia, że chcesz mieć nieustanną pewność, że zawsze będziesz mógł zażyć upragnione medykamenty.

Zaniedbywanie i okłamywanie najbliższych osób

Niepokojącym sygnałem jest moment, gdy zaczynasz okłamywać bliskich i boisz się przyznać do tego, ile tabletek przyjmujesz w ciągu dnia. Objawem uzależnienia jest także agresywna reakcja na pytania lub sugestie, że przyjmujesz zbyt wiele suplementów diety. Irytację mogą też wywoływać negatywne opinie na temat działania tych środków.

Prawdziwa miłość – jak nauczyć się kochać w czasach popkultury

Prawdziwa miłość – jak nauczyć się kochać w czasach popkultury

, , , , ,

Prawdziwa miłość w czasach popkultury bywa naprawdę rzadko spotykana. Współczesne czasy promują wyidealizowany obraz miłości, która jest nagła, gwałtowna i pozbawiona wszelkich trudności. Właśnie tak ją kreują Influencerzy, gwiazdy kina oraz znane osobistości, które często stanowią wzór dla innych ludzi. Przez to możesz mieć problemy z oceną swoich uczuć, zaufaniem oraz obdarzeniem kogoś miłością, bo masz wrażenie, że nie wygląda tak jak na filmach czy w serialach. Dlatego pokażemy Ci, jak możesz nauczyć się kochać – szczerze i prawdziwie.

Jak nauczyć się kochać innych prawdziwie?

Zacznij od pokochania siebie

Popkultura przyzwyczaiła Cię do myślenia, że gdzieś czeka na Ciebie idealny partner lub partnerka? To dość częsty problem, który jest spowodowany obrazem wykreowanym przez media. Takie podejście sprawi, że możesz stracić okazję na prawdziwą miłość, bo ciągle będziesz gonić za wyobrażeniem. Dlatego zmianę musisz zacząć od siebie. Być może nieustanne pragnienie znalezienia doskonałej drugiej połówki jest tylko sposobem na przykrycie swoich obaw. W takiej sytuacji musisz odpowiedzieć sobie na kilka pytań: przede wszystkim, co hamuje Cię przed zaufaniem drugiej osobie, z czego wynikają te lęki, a także czego oczekujesz od związku. Gdy już znajdziesz odpowiedzi, to znacznie łatwiej będzie Ci odkryć przyczyny.

Jeśli problemy są na tyle głębokie, że nie jesteś w stanie samodzielnie zacząć obdarzać siebie cieplejszym uczuciem, to skorzystaj ze specjalistycznej pomocy. Być może trauma, trudne relacje z bliskimi bądź kompleksy spowodowały blokady, które uniemożliwiają Ci pokochanie drugiej osoby.

Naucz się dawać, a nie tylko brać

Czy wiesz, dlaczego tak trudno może być Ci pokochać drugą osobę? Bardzo często ma to związek z podejściem współczesnych ludzi do świata. Internet oraz media nauczyły egoistycznego myślenia, co doprowadziło do bardziej roszczeniowych postaw, a przede wszystkim do zamknięcia się na dobro i współczucie. Dlatego miłości nauczysz się dopiero wtedy, gdy zaczniesz dawać, a nie jedynie brać.

Jeśli uważasz, że w Twoim życiu jest za mało miłości, to postaraj się dać jej odrobinę tym osobom, które najbardziej jej potrzebują. Bezinteresowne zachowania sprawią, że staniesz się bardziej wrażliwy na dobro – w pewnym momencie to wróci do Ciebie. Przede wszystkim jednak nauczysz się jednej ważnej rzeczy – jak wiele radości i szczęścia daje spełnianie czyichś marzeń, wspieranie oraz obdarzanie kogoś pozytywnym uczuciem.

Zamień lęk na wdzięczność

Czujesz, że miłość nie jest Ci pisana, a może w swoim życiu przeżyłeś lub przeżyłaś zbyt wiele rozczarowań? To z pewnością może potęgować lęk przed zaufaniem drugiej osobie oraz zaangażowaniem w związek. Wówczas jedynym skutecznym lekiem jest wdzięczność. Zawsze znajdziesz dobry powód ku temu. Dlatego nie rozpamiętuj i nie zatapiaj się w smutku, bo rozstałeś lub rozstałaś się z ukochaną osobą. Zamiast tego pomyśl o wszystkich dobrych chwilach, jakie razem przeszliście, ile szczęścia i doświadczenia Ci to dało. Zacznij od drobnych rzeczy, a wkrótce przekonasz się, że już zawsze szklanka będzie dla Ciebie w połowie pełna, a nie pusta.

Przestań porównywać się do osób znanych z Internetu

Problemem wielu osób jest to, że chcą dokładnie tego, co jest kreowane w mediach – miłości od pierwszego wejrzenia, ślubu jak z bajki oraz szczęśliwego życia bez problemów i kłopotów. Choć na początku każdego związku wydaje się, że relacja może być tak idealna, to jednak z czasem przekonasz się, że trudno jest uciec od konfliktów, kłopotów czy nieporozumień. To stały element związków, a każda z tych sytuacji uczy współpracy i kompromisów. Tego nie pokażą Ci Influencerzy, muzycy, aktorzy czy celebryci. W końcu wszelkie wydarzenia, które odbiegają od cukierkowego obrazu, są przez nich skrzętnie ukrywane. W konsekwencji możesz dojść do wniosku, że tylko Ciebie spotykają nieszczęścia, a nawet pojedyncze kłótnie oznaczają brak dopasowania.

Pamiętaj, że ocenianie swojego związku na podstawie doświadczeń innych osób – tym bardziej tych, którzy tworzą fikcyjny obraz rzeczywistości – nigdy nie jest dobry. Dlatego przede wszystkim opieraj się na swoich uczuciach, rozmawiaj z drugą osobą i staraj się postępować w zgodzie ze sobą. Wtedy przekonasz się, że autentyczna miłość i związki są zupełnie inne od tych, które są przedstawiane w social mediach.

Uwierz, że zasługujesz na szacunek

Chcesz nauczyć się kochać w prawdziwy i szczery sposób? Zatem nawet jeśli Twoje doświadczenie w miłości jest trudne, to pamiętaj o tym, że zasługujesz na szacunek. Takie podejście nie tylko poprawi Twoją samoocenę, ale przede wszystkim sprawi, że dużo częściej będziesz podejmować dobre decyzje w miłości i związkach.

Przestań rozmyślać i obwiniać się o błędy, które zdarzyły się w przyszłości. Myśl o teraźniejszości, o swoich perspektywach, a przede wszystkim nie sugeruj się przeżyciami znanych osób. W końcu żaden z nich nie pokazuje, jak faktycznie wygląda ich życie. Gdy już poczujesz ten szacunek i będziesz otaczać się ludźmi, którzy obdarowują Cię takim uczuciem, to nauczysz się miłości – romantycznej i przyjacielskiej.

Nerwica, dlaczego na nią chorujemy?

Nerwica, dlaczego na nią chorujemy?

, , , , ,

Nerwica dotyka coraz większą grupę społeczeństwa. Uporczywe syndromy mają wpływ nie tylko na życie prywatne, ale też zawodowe i rodzinne. Głównym objawem zaburzeń nerwicowych jest nieprzemijający lęk, który może być tak silny, że zaczynają mu towarzyszyć także fizyczne dolegliwości. Jakie są przyczyny nerwicy, czym się objawia i dlaczego na nią chorujemy? Tego dowiesz się w tym artykule.

Czym jest nerwica?

Nerwica lękowa występuje wtedy, gdy pojawiają się zaburzenia emocjonalne, uporczywe myśli, zaburzenia działania niektórych narządów, a nawet objawy somatyczne. Przyczyną tego problemu jest psychika, a najczęstszym objawem jest lęk. Niekiedy może być tak silny, że powoduje uczucie duszności, ból żołądka, biegunkę czy też psychozę.

Definicja nerwicy zmieniała się na przestrzeni ostatnich lat, chociażby ze względu na odróżnienie tego zaburzenia od depresji i psychozy.

Zazwyczaj nerwica ma przewlekły charakter, dlatego objawy mogą z czasem nawracać. Poza tym występują u blisko 15-20% światowej populacji. Najczęściej ten problem dotyka kobiety. Nerwica może też być połączona z innymi zaburzeniami psychicznymi, co jest sporym utrudnieniem podczas diagnozowania tego problemu. Trudno jest wtedy określić, które symptomy wynikają z konkretnego zaburzenia.

Jakie są przyczyny nerwicy?

Na rozwój nerwicy wpływ mają różne czynniki – biologiczne, społeczne i kulturowe. W końcu podłoże tego zaburzenia jest dość złożone. Według naukowców w 30% odpowiadają za to czynniki genetyczne, a w 70% czynniki środowiskowe. Oprócz tego zaburzenia nerwicowe znajdują swoje podłoże w skumulowanych, stresujących wydarzeniach w Twoim życiu.

Zachowania rodziców mają spory wpływ na wystąpienie nerwicy. Szczególnie dotyczy to sytuacji w pierwszych 5-6 latach życia, kiedy to dynamicznie rozwija się osobowość człowieka. Niektórzy naukowcy zaznaczają również, że nerwica jest częściej diagnozowana u osób, które nie były w dzieciństwie akceptowane przez rodziców.

Specjaliści podkreślają, że nerwica lękowa może powstawać na skutek szybkiego tempa życia i stresu, który wynika z narastającej rywalizacji oraz pogoni za szczęściem. Wśród innych przyczyn wymieniane są też: hałas, kryzys więzi rodzinnych i zmniejszenie przestrzeni życiowej.

Wyodrębniliśmy czynniki, które mają największy wpływ na powstawanie nerwicy.

Osobowość

Badania pokazują, że bardziej narażone na wystąpienie nerwicy są osoby, które były nieśmiałe i powściągliwe w okresie dzieciństwa. Poszczególne cechy osobowości również mają wpływ na pojawienie się tego zaburzenia. Szczególnie odnosi się to do osób o wysokiej wrażliwości emocjonalnej.

Zauważ, że z nerwicą lękową częściej borykają się egocentrycy. Zazwyczaj są skoncentrowani na sobie, a przede wszystkim uważają, że ich problemy są nieporównywalne ze stanem i cierpieniem, z jakim mierzą się inni.

Rodzina

Lęk jako cecha osobowości może być dziedziczony. Dlatego to środowisko rodzinne może mieć spory wpływ na rozwój nerwicy lękowej.

Wyuczone zachowania

Zachowania i nawyki są wyuczone, a przede wszystkim powstają pod wpływem środowiska, społeczeństwa oraz rodziny. Dlatego, jeśli w Twoim umyśle często pojawiają się wyimaginowane zmartwienia, to z czasem umysł może się wytrenować w takim stopniu, że w końcu zyskasz nawyk zamartwiania się.

Chemia mózgu

Niektóre badania wskazują na to, że nerwica jest spowodowana zmienioną chemią mózgu. Jednak nadal pozostawia to wiele wątpliwości, ponieważ trudno jest określić, czy to niepokój powoduje zmiany fizyczne, czy może jest odwrotnie i to zmiany fizyczne przyczyniają się do powstania niepokoju.

Warunki medyczne

Choroby płuc, serca czy tarczycy przyczyniają się do powstania nerwicy lub przynajmniej powodują występowanie objawów typowych dla tego zaburzenia. Oprócz tego mogą nasilać symptomy nerwicy lękowej. Dlatego tak ważne jest to, żebyś podczas rozmowy z lekarzem przedstawił wszystkie swoje dolegliwości, a do tego poddawał się badaniom fizykalnym. Dzięki temu będziesz mógł wykluczyć inne schorzenia.

Jakie są objawy nerwicy?

Skoro znasz już przyczyny nerwicy, to zwróć również uwagę na objawy tego zaburzenia. Tym bardziej że dotykają zarówno sfery psychicznej, jak i fizycznej. Najczęstszym symptomem są napady niepokoju i lęku. Niekiedy mogą mieć naprawdę duże nasilenie – wręcz paraliżujące, a w takiej sytuacji trudno jest zignorować ten problem. Towarzyszą temu kłopoty z koncentracją, a także zaburzenia snu, choć niekiedy nerwica ma odwrotne objawy. Wówczas możesz mieć problemy z zasypianiem i odczuwać większą senność. Charakterystycznym symptomem nerwicy jest uczucie nieustannego napięcia oraz ciągłe zamartwianie się.

W przypadku strefy fizycznej do objawów nerwicy można zaliczyć dolegliwości związane z bólem głowy, brzucha i kręgosłupa. Czasem dostrzegalne są zaburzenia wzroku, drżenie kończyn, nagłe uderzenia gorąca, zimne poty i kołatanie serca. Osoby cierpiące na nerwicę miewają też problemy na tle seksualnym np. zaburzenia erekcji lub przedwczesny wytrysk.

Nerwica może się uwidaczniać przez problemy z mówieniem, napady padaczkowe oraz niedowład. W rzadkich przypadkach dochodzi do urojonej ciąży.

Leczenie traumy – jak żyć po utracie bliskich?

Leczenie traumy – jak żyć po utracie bliskich?

, , , , ,

Leczenie traumy po utracie bliskiej osoby jest trudne, jeżeli tkwimy w tym zdani tylko na siebie. Każdy człowiek przeżywa stratę bliskiej osoby w nieco inny sposób. Jednak zawsze ta sytuacja wywołuje ogromny ból oraz poczucie samotności. Dlatego okres żałoby u jednych może trwać kilka tygodni, a u innych kilka miesięcy czy nawet lat. Istnieją różne sposoby radzenia sobie ze smutkiem. Pomożemy Ci znaleźć rozwiązanie, które odrobinę ukoi Twój ból.

Na czym polega okres żałoby?

Czas trwania żałoby to moment na wyciszenie, akceptację oraz powolne poszukiwanie harmonii w swoim życiu. Tak naprawdę ma to służyć przede wszystkim pogodzeniu się ze stratą. Dopiero gdy faktycznie przejdziesz przez wszystkie etapy żałoby, będziesz mógł rozpocząć kolejny rozdział swojego życia – już bez bliskiej osoby u boku.

Choć żałoba może Ci się kojarzyć z czarnymi ubraniami, brakiem uśmiechu i zamknięciem się na świat, to wcale tak nie musi być. To tylko ograniczenia, które kiedyś zostały przypisane żałobie. Kluczowe znaczenie ma indywidualne podejście do swoich emocji oraz straty, jakiej doświadczyłeś lub doświadczyłaś.

Jak żyć po stracie bliskiej osoby?

Wypłakanie

Istnieje kilka sposobów, dzięki którym powoli zaczniesz odczuwać radość i będziesz z większym optymizmem spoglądać w przyszłość. Zacznij od wypłakania się, bo zatrzymywanie w sobie emocji nie przyniesie Ci ulgi, a to właśnie jej potrzebujesz w chwili największego bólu. Jeśli tylko masz na to ochotę, to krzycz, tupaj nogami i wyj z rozpaczy. Wyrzuć z siebie negatywne emocje, a zobaczysz, że kolejnego dnia poczujesz niewyobrażalną ulgę i siłę.

Akceptacja

Zaakceptowanie śmierci bliskiej osoby to naprawdę trudny etap, ale jest niezbędny do poradzenia sobie z dotkliwą stratą. Przede wszystkim wymaga to czasu, wysiłku i zrozumienia. Bardzo pomocne jest wtedy układanie planów na przyszłość, dzięki czemu przekonasz się, ile masz siły, która jest niezbędna do poradzenia sobie w tej nowej, trudnej rzeczywistości.

Wyciszenie

Gdy zastanawiasz się, jak poradzić sobie po utracie bliskiej osoby, to pamiętaj o tym, że choć na początku okres żałoby jest naznaczony płaczem, bólem i wieloma negatywnymi emocjami, to jednak później następuje czas wyciszenia. Ten etap jest wstępem do akceptacji, a przede wszystkim pozwala przejść przez jeden z najtrudniejszych momentów związanych z szokiem i ogromnym bólem.

Terapia

Każdy w nieco inny sposób podchodzi do żałoby, chociażby ze względu na różne poziomy wrażliwości emocjonalnej. Jeśli czujesz, że potrzebujesz wsparcia i nie potrafisz samodzielnie poradzić sobie z wieloma myślami, uczuciami oraz stratą, to skorzystaj z pomocy specjalisty. Możesz zdecydować się na indywidualną terapię bądź grupowe zajęcia – dostosuj wybrany rodzaj do swojego charakteru.

Szybko przekonasz się, że psychoterapia potrafi być wyzwalająca, dodaje siły, a przede wszystkim ułatwia przejście przez poszczególne etapy żałoby. W razie konieczności specjalista zapisze Ci również medykamenty, które pozwolą poradzić sobie z bezsennością lub innymi problemami, jakie pojawiły się po utracie bliskiej osoby.

Uporządkowanie myśli

Po śmierci ważnej dla Ciebie osoby na pewno masz wiele pytań i myśli. Czasem jest ich aż nadto, a to znacznie utrudnia radzenie sobie z okresem żałoby. To w pełni naturalne, że na samym początku jesteś w stanie myśleć jedynie o zmarłej osobie. Pozwól sobie na to, ale postaraj się w tym nie zatracać, bo okaże się, że żal i rozpacz nie będą mogły Cię opuścić przez długi czas. Dlatego pozwól sobie na krótkie „rozmowy” ze zmarłą lub zmarłym. Taki wewnętrzny dialog może być wyzwalający, a przede wszystkim pozwoli Ci w taki sposób cieszyć się bliskością tej ważnej dla Ciebie osoby.

Szczerość

Nie uciekniesz od żałoby, bo trudno jest ukryć tak duży żal i smutek. Im szybciej zdasz sobie z tego sprawę, tym prędzej będziesz mógł rozpocząć proces akceptacji. Dlatego bądź szczery ze sobą i innymi bliskimi – mów o swoich emocjach, podziel się myślami i nie okłamuj ich oraz siebie. Wtedy z pewnością Twoje życie z dnia na dzień będzie coraz lepsze oraz spokojniejsze.

Codzienne odwiedziny

Jeśli szukasz sposobu na akceptację oraz życie po stracie bliskiej osoby, to pozwól sobie na częste odwiedziny na cmentarzu. Z pewnością zapewni Ci to ukojenie, a do tego da namiastkę bliskości. Nie ograniczaj się jedynie do zapalenia świeczki, porozmawiaj ze zmarłą osobą, podziel się swoimi przemyśleniami, przeżyciami oraz zmianami, jakie nastąpiły w Twoim życiu.

Towarzystwo innych ludzi

W okresie żałoby jednym z największych niebezpieczeństw jest brak kontaktu z innymi ludźmi. Jednak nie zawsze jest to dobre podejście, dlatego nie stroń od spotkań towarzyskich, bo rozmowa z bliskimi zmniejsza ryzyko depresji, która jest jednym z głównych zagrożeń w trakcie żałoby. Rozmawiaj, wychodź na spotkania ze znajomymi lub pozwól sobie na chwilę ciszy. Po prostu dbaj o to, żeby samotność nigdy nie trwała zbyt długo, a nawet w takim momencie rozmawiaj ze sobą. Stań się swoim najlepszym przyjacielem, a dzięki temu przekonasz się, że z czasem przezwyciężysz żal i poczucie pustki. Wtedy znów będziesz mógł cieszyć się kolejnymi dniami, a przede wszystkim pogodzisz się ze stratą bliskiej osoby.

Load More