Natręctwa – jak je leczyć i jaka jest ich przyczyna

Natręctwa, zwane także nerwicą natręctw, są zaburzeniem, które charakteryzuje się obecnością uporczywych i niepożądanych myśli, impulsów lub obrazów. Osoby doświadczające tych natrętnych myśli często czują się zmuszone do wykonywania określonych czynności lub rytuałów, które mają na celu złagodzenie niepokoju wywołanego przez natręctwa myślowe. Wpływ tych dolegliwości na codzienne funkcjonowanie może być znaczny, prowadząc do frustracji i osłabienia jakości życia.

Leczenie natręctw często wymaga kompleksowego podejścia, które może obejmować terapie behawioralne takie jak terapia poznawczo-behawioralna, leki przeciwdepresyjne z grupy SSRI, a w niektórych przypadkach także wsparcie grupowe. Rozpoznanie i leczenie wczesnych objawów może znacznie podnieść efektywność terapii i pomóc w uniknięciu długotrwałych konsekwencji zdrowotnych związanych z tym zaburzeniem.

Co to są natręctwa?

Natręctwa, inaczej określane jako zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD), objawiają się przez myśli obsesyjne i czynności wykonywane w sposób powtarzalny, co może wywołać uczucie niepokoju i istotnie wpływać na normalne funkcjonowanie na co dzień. Podstawą tych zaburzeń są niechciane obsesyjne myśli, wizje, które przenikają do świadomości, często postrzegane jako irracjonalne lub przesadne.

Obsesje często wywołują niepokój i dyskomfort psychiczny, a osoby dotknięte tym zaburzeniem próbują się od nich uwolnić za pomocą rytuałów lub czynności kompulsywnych. Przykładowo, osoba może być zmuszona do ciągłego mycia rąk, aby przeciwdziałać nieustającemu lękowi przed zanieczyszczeniem.

Natręctwa mogą również przybierać formę:

• Obaw o bezpieczeństwo – np. nieustanne sprawdzanie, czy drzwi są zamknięte, czy piec gazowy wyłączony.
• Potrzeby symetrii i porządku – pragnienie, aby wszystkie przedmioty były idealnie ułożone w symetrycznym porządku.

Jak rozpoznać natręctwa?

Diagnozowanie zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych jest procesem skomplikowanym, wymagającym współpracy z doświadczonymi specjalistami, takimi jak psychiatrzy i psycholodzy, którzy stosują zarówno terapie behawioralne, jak i farmakologiczne leczenie. Nerwica natręctw, będąca inną nazwą dla zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, wymaga indywidualnie dopasowanego podejścia terapeutycznego, które może znacząco poprawić jakość życia osób dotkniętych tym schorzeniem.

Wczesne rozpoznanie jest kluczowe w skutecznym leczeniu nerwicy natręctw. Świadomość objawów i rozumienie schematów natręctw pozwala na szybką interwencję.

Objawy nerwicy natręctw

Nerwica natręctw myślowych charakteryzuje się częstymi, uporczywymi myślami oraz przymusem wykonywania określonych czynności, mających na celu zmniejszenie odczuwanego stresu lub lęku. Zauważenie tych objawów może być skomplikowane, ponieważ pacjenci często próbują je ukrywać.

Obsesje (natrętne myśli)

• Lęk przed zanieczyszczeniem — obawa przed brudem, zarazkami lub zanieczyszczeniem.
• Potrzeba symetrii i porządku — pragnienie, aby wszystko było ułożone w określony, symetryczny sposób.
• Agresywne lub przerażające myśli — niechciane myśli o krzywdzeniu siebie lub innych, obawy przed katastrofami.
• Obawy dotyczące moralności i religii — nadmierne zmartwienia o grzech, moralność, obawy religijne.
• Wątpliwości i potrzeba zapewnienia — ciągłe wątpliwości i poszukiwanie zapewnienia, że wszystko jest w porządku.

Kompulsje (przymusowe działania)

• Mycie — nadmierne mycie rąk, czyszczenie przedmiotów, aby uniknąć zanieczyszczenia.
• Sprawdzanie — wielokrotne sprawdzanie, na przykład czy drzwi są zamknięte, czy urządzenia są wyłączone.
• Liczenie, powtarzanie, porządkowanie — potrzeba liczenia kroków, powtarzania określonych słów, układania przedmiotów w określony sposób.
• Gromadzenie — trudność z pozbywaniem się niepotrzebnych przedmiotów, co może prowadzić do zatłoczenia przestrzeni życiowej.
• Unikanie — unikanie sytuacji, które mogą wywołać obsesje lub zwiększyć niepokój.

Czy natręctwa to choroba psychiczna?

Natręctwa, znane również jako zaburzenie obsesyjno-kompulsywne są uznawane za chorobę psychiczną.

Mimo szczególnego przebiegu zaburzenia, objawy OCD często są mylone z normalnymi zmartwieniami lub przejawami pedantyzmu. Jednak kluczowym aspektem rozpoznania OCD jest nasilone występowanie objawów.

Skąd się biorą natręctwa

Natręctwa mają złożone podłoże, które łączy w sobie elementy zarówno psychiczne, jak i genetyczne.

Przyczyny

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne wynikają z różnych czynników psychologicznych i neurobiologicznych.

Do przyczyn psychologicznych zaliczają się doświadczenia życiowe i sposób radzenia sobie ze stresem.

Badania wykazały, że czynniki genetyczne odgrywają ważną rolę w rozwoju natręctw. Ryzyko wystąpienia zaburzenia jest wyższe u osób, które mają krewnych pierwszego stopnia cierpiących na OCD.

Jak je leczyć?

Osoby cierpiące na nerwicę natręctw myślowych mogą znaleźć ulgę dzięki specjalistycznemu leczeniu, które obejmuje terapie behawioralne i farmakologiczne, pomagając w zarządzaniu objawami i poprawie jakości życia. Podejścia te mogą być stosowane oddzielnie lub łącznie, w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta.

Terapia poznawczo-behawioralna (TPB):

• Ekspozycja z reakcją zapobiegającą (ERP): Pacjent jest stopniowo eksponowany na myśli, obrazy lub impulsy wywołujące niepokój, ucząc się nie reagować na nie natręctwami.
• Trening umiejętności radzenia sobie: Poprawa sposobów zarządzania stresem i redukcja lęku.

Farmakoterapia:

• Leki przeciwdepresyjne (SSRI): Zwiększają poziom serotoniny w mózgu, co może pomóc w redukcji natręctw.
• Inne leki mogą być również rozważane, jeśli SSRI okażą się nieefektywne.

Wsparcie psychologiczne:

• Sesje z psychologiem: Niezbędne dla zrozumienia przyczyn natręctw i nauki strategii radzenia sobie z nimi.
• Grupy wsparcia: Dzieląc się doświadczeniami, pacjenci mogą uczyć się od siebie nawzajem.

Eksperci podkreślają, że najczęściej skuteczność leczenia wzrasta przy połączeniu terapii poznawczo-behawioralnej z odpowiednio dobraną farmakoterapią. Indywidualne podejście oraz regularna współpraca z zespołem terapeutycznym są kluczowe dla powodzenia leczenia.